❇️ آموزش و پرورش ایران آوانگارد نیست!. ✍️ سید جواد میری

❇️ آموزش و پرورش ایران آوانگارد نیست!
✍️ سید جواد میری

👈جوامعی توسعه یافته و پیشرفته هستند که نظام آموزشی آوانگارد و پیشرو دارند اما نظام آموزشی ایران در یک روند افولی قرار گرفته است و یکی از دلائل آن نداشتن مدیریت آوانگارد است. آوانگارد بودن در مدیریت یعنی چه؟ آوانگارد بودن نظام آموزشی را میتوان سنجید ولی پرسش اینجاست که چگونه و با چه ابزار مفهومی میتوان آن را مورد ارزیابی قرار داد؟

🔺به نظر من نظامی آوانگارد است که نسبت به "تمایزات" بیدار و آگاه است و تمامی ظرفیتها را در خدمت شکوفایی تمایزات قرار می دهد نه اینکه تمایزات را منبع "ناآرامی" و "بی نظمی" مفهومسازی کند و تلاش در سرکوب و به حاشیه راندن امر متمایز بنماید. به سخن دیگر، نظام آموزش و پرورش در ایران امروز در حال تبدیل شدن به "میدان تعظیم شعائر" است و این شعائر خالی از شعور و در نسبت با شعار قابل تعریف است.

🔺البته اشتباه نکنید؛ مقصود من از شعائر فقط شعائر مذهبی در معنای تئولوژیک نیست بل شعائر در معنای جامعه شناختی آن که تمامی ابعاد و ساحات جامعوی را شامل می گردد. الان مدت دو سال است که به صورت مداوم مسئله من، نظام آموزش و پرورش در ایران گردیده است ولی محور تاملاتم "امر متمایز" و نحوه رویکرد به آن در سطوح کنشگری مدیران است که تمامی ظرفیتهای قانونی را به خدمت میگیرند تا فرد متمایز و امر متمایز را مطرود کنند.

🔺 این رویکرد مدیریتی در مقایسه با رویکردهای موجود در نظام های آموزشی تایوان و سوئد و انگلیس نشان می دهد که بازتولید شیوه های حذفی در جامعه از یک الگویی تبعیت می کند و میدان مدرسه یکی از مهمترین میدان های تمرین الگوهای حذفی است و مدیریت نظام آموزشی بزرگترین حامی این رویه های طرد امر متمایز می باشد.

#آموزش_و_پرورش
✅ #سیاست_شناسی
@politicology