‍ ☸✳️ الجزایر: از جمیله بوپاشا، تا بوتفلیقه. ✍ شیرزاد عبداللهی

‍ ☸✳️ الجزایر: از جمیله بوپاشا، تا بوتفلیقه
✍ شیرزاد عبداللهی

🔰بخوانید و داستان انقلاب الجزایر و استبداد نوین در این کشور را بدانید.

⬅️ مبارزان قبل از انقلاب ایران در خانه های تیمی و در دانشگاه ها سرگذشت جمیله بوپاشا انقلابی الجزایری و شرح شکنجه های او را می خواندند. انقلاب الجزایر علیه استعمار فرانسه یکی از منابع الهام انقلابی های ایرانی در مبارزه با رژیم شاه بود. سیمون دوبوار روشنفکر فرانسوی با نوشتن سرگذشت جمیله بوپاشا ، دولت‌ فرانسه را به کشتار و شکنجه‌ی اعضای جبهه‌ی رهایی‌بخش و مردم استقلال طلب الجزایر متهم کرد. فرانسواز ساگان رمان نویس فرانسوی هم دولت فرانسه را در جنگ علیه الجرایری ها محکوم کرد. می توان به این لیست ، اِمه سزر و لویی آراگون و حتی پیکاسو نقاش اسپانیولی را هم اضافه کرد. روشنفکران اروپایی که تحت تاثیر افکار چپ بودند، سرگذشت جمیله بوپاشا را بخشی از زندگی انسان مبارز و رهایی‌بخش قرن بیستم می دانستند. انقلاب رهایی بخش الجزایر به کمک روشنفکران فرانسوی در سال 1962 ، معادل سال 1342 شمسی پیروز شد.

✴️ انقلابیون و شکنجه شده های الجزایری در قالب جبهه آزادیبخش ملی الجزایر به قدرت رسیدند و احمد بن بلا مبارز افسانه ای را به عنوان رییس جمهور انتخاب کردند. این آغاز شیرین ماجرا بود. ماه عسل انقلابی ها دیری نپایید و در سال 1965 میلادی یعنی سه سال بعد ، هواری بومدین فرمانده ارتش آزادیبخش و وزیر دفاع دولت انقلابی ، با یک کودتا، احمد بن بلا رییس جمهور را برکنار و خود به کمک شورای انقلاب حاکم الجرایر شد. بومدین یک انقلابی سوسیالیست و طرفدار راه رشد غیر سرمایه داری بود. در نیمه دوم قرن بیستم و در فضای جنگ سرد بین اردوگاه سوسیالیسم و امپریالیسم ، کشورهای عضو جنبش غیر متعهد ها جایگاه ویژه ای در مناسبات بین المللی داشتند. کشورهای عضو جنبش غیر متعهدها هر چند به ظاهر عضو هیچ یک از دو اردوگاه نبودند اما در نهان مطابق روح زمانه به سوسیالیسم گرایش داشتند و راه رشد غیر سرمایه داری را می پیمودند. در جنبش به ظاهر غیر متعهد، هژمونی با ناصر و سوکارنو و فیدل کاسترو بود. الجزایر دوره بومدین به نوعی با برهه ای حساس از تاریخ ایران گره خورده است.

✴️ آن زمان الجزایر بر خلاف حالا در صحنه بین المللی عتباری داشت. در سال 1975 به ابتکار وزیر خارجه الجرایر آقای عبدالعزیز بوتفلیقه، شاه ایران و صدام حسین مرد نیرومند عراق، قرارداد الجزیره را در باره اختلافات مرزی دو کشور امضا کردند. قراردادی که آشکارا به سود ایران بود. آن بوتفلیقه انقلابی سالهای مبارزه علیه فرانسه و عضو شورای انقلاب و دولتمرد سوسیالیست بعدی و عضو بر جسته غیر متعهدها و معمار قرارداد 1975 الجزیره ، همین بو تفلیقه ای است که امروز مثل یک مرده متحرک نقش رییس جمهور الجزایر را بازی می کند. رییسی که از سال 1999 قدرت را در انحصار خود در آورده است و به کمک یک الیگارشی نظامی – اداری بر مقدرات کشور حاکم شده است. بو تفلیقه صرفا یک نام پوششی برای یک الیگارشی است .

✴️ مخالفان بوتفلیقه به او لقب قاب عکس را داده‎اند چون به دلیل بیماری نتوانسته در مراسم‎ عمومی از جمله اعلام نامزدی پنجمین دوره ریاست جمهوری حاضر شود و در بیشتر موارد به جای او قاب عکسش را می‎گذارند. بو تفلیقه نمادی از یک دوران سپری شده است. نمونه سیاستمدارانی که بلد نیستند بموقع از صندلی ریاست بلند شوند و معمولا برای خود رسالتی بیش از یک دولتمرد قائلند. یک انقلابی میهن پرست و فداکار و ضد استعماری از دوران انقلاب 1962 ، دولتمردی مورد احترام از دوره "جنبش غیر متعهدها" ، سوسیالیستی ملی از قرن بیستم که می توانست نامی از خود به نیکی در تاریخ ثبت کند با اصرار بر ماندن به در قدرت خود را ویران کردند. به قول شاملو "هرگز کسی اینگونه فجیع به کشتن خود بر نخواست که من به زندگی نشستم". اصرار به ماندن در قدرت از این سیاستمدار 82 ساله و بیمار ، یک تصویر کاریکاتور گونه ساخته است. در ظاهر با پیرمردی مواجه هستیم که تا آخرین نفس نمی خواهد قدرت را ترک کند ، اما در واقعیت با یک الیگارشی روبرو هستیم که تصویر بوتفلیقه بیهوش را را بلند کرده تا با استفاده از نام و سوابق بوتفلیقه امتیازات یک گروه از نخبگان سیاسی و نظامی الجزایر را حفظ کند. تصویر بی روح بو تفلیقه روی صندلی چرخدار نماد یک انقلاب رهایی بخش شکست خورده است که توسط انقلابی نماها به غارت رفته است.

#الجزایر #بوتفلیقه #استبداد_نوین
✅ #سیاست_شناسی
@politicology