✅ نباید احمق حسابش کرد!!. گفتگو با سیاستمدار کهنه‌کار بریتانیایی در مورد ایران. مهدی تدینی

✅ نباید احمق حسابش کرد!!
گفتگو با سیاستمدار کهنه‌کار بریتانیایی در مورد ایران
مهدی تدینی

‌«نباید احمق حسابش کرد، دست‌کم گرفتنش اشتباه بزرگیه. وقتی وارد موضوعی میشه‌ قضیه جدی می‌شه و خودش هم موضوع رو جدی می‌گیره و از مهارت‌های مذاکره و چانه‌زنی که بهشون افتخار می‌کنه استفاده می‌کنه!!.»

این‌ها جملاتی است که یکی از پیرهای کارکشتۀ سیاست بریتانیا در توصیف ترامپ بیان می‌کند. او در ادامه در مورد احتمال دیدار روحانی و ترامپ می‌گوید:

«اگر روحانی بخواهد، ترامپ حتماً بااو دیدار می‌کند. مطمئنم که آقای روحانی منتظر نظر و نصیحت من نیست، ولی اگر من [جای روحانی] بودم حتما می‌دیدمش!!!. تماس مستقیم برای ترامپ خیلی مهمه!!. روش کارش همینه!!. عموماً درملاقات‌هایش کس دیگری نیست. با کلی کاغذ و توصیه نمیره!!. خودش میرودبا ایده‌هایش و مسائلی که باانها مشکل دارد!!...»

🌅آنچه خواندید نظرات «لُرد دیوید اووِن»(1)، وزیر امور خارجۀ سابق بریتانیاست. اوون درست در سال‌های انقلاب 57 سکاندار وزارت امور خارجۀ بریتانیا رادردست داشت و اکنون پس از نیم‌قرن فعالیت سیاسی به سیاستمداری کهنه‌کار تبدیل شده است. در پیوست این نوشتار مصاحبه‌ای مفصل را با لرد اوون می‌توانید ببینید که در آن در مورد مسائل ایران نظر می‌دهد:

🌅دربارۀ برجام، رابطۀ ایران و آمریکا، ساختار درونی قدرت در ایران و مسائلی مانند این. انگلیسی‌ها همیشه شناختی دقیق‌ و ظریف از ایران داشته‌اند، برخلاف آمریکایی‌ها که معمولاً کلیاتی زمخت و غیردقیق در مورد ایران در سر دارند. از خوانندگان دعوت می‌کنم تحلیل‌های لرد اوون را ببینند وبشنوید. اما بهتر است کمی هم با سابقۀ سیاسی او آشنا شویم. دیوید اوونِ هشتاد ساله، در جوانی پزشکی خواند و متخصص عصب‌‌شناسی است. اما در 28 سالگی وارد کار سیاسی شد و خیلی زود به مجلس عوام رسید. دو نکتۀ مهم در کارنامۀ سیاسی اوون وجود دارد: یکی این‌که او سال‌های 1977 تا 1979 از حزب کارگر وزیر امور خارجۀ بریتانیا بود و دوم این‌که در سال‌های دهۀ 1980 کوشید جریان سیاسی جدیدی در بریتانیا ایجاد کند: «حزب سوسیال‌دموکراتیک بریتانیا» (تلاشی که البته ناکام ماند).

🌅دیوید اوون در دهۀ 1960 عضو حزب کارگر نیز بود و به «انجمن فابیَن»(2) که یکی از معروف‌ترین و قدیمی‌ترین تشکل‌های روشنفکری سوسیالیستی بریتانیاست پیوسته بود. اما در اوایل دهۀ 1980 گروهی چهارنفره که یکی از آن‌ها نیز اوون بود، با این برداشت که حزب کارگر بیش از حد چپ‌گرا شده است، از حزب جدا شدند و «حزب سوسیال‌دموکراتیک بریتانیا»(3) را تأسیس کردند. این حزب راست‌گراتر از حزب کارگر بود و شباهت‌هایی به حزب سوسیال‌دموکرات آلمان داشت، به خصوص از این لحاظ که در پی نوعی اقتصاد بازاری‌ـ‌اجتماعی بود، شبیه آنچه سوسیال‌دموکرات‌های آلمانی پیاده کرده بودند. در اواخر دهۀ 1980 حزب سوسیال‌دموکراتیک بریتانیا با حزب لیبرال ائتلاف کرد و بعد با آن ادغام شد و حزب لیبرال دموکرات بریتانیا پدید آمد. در نهایت حزب اوون پس از حدود یک دهه از صحنۀ سیاسی بریتانیا محو شد!!، اما اوون در میدان سیاسی بریتانیا ماند و تا همین امروز به عنوان سیاستمدار «سوسیال‌دموکراتِ مستقل» در مجلس اعیان فعال است.

🌅به نظرمن لُرد دیوید اوون سیاستمدار تیزهوشی است و اشراف ویژه‌ای بر مناسبات سیاسی بین‌المللی دارد. یکی از جالب‌ترین نظراتی که لرد اوون می‌دهد این است که می‌گوید: «ترامپ برای ایران یک فرصت است!!». دلیل این ادعای او این است که ترامپ تعهدی به سنت‌های سیاسی آمریکا ندارد و در نهایت می‌تواند تصمیم متفاوتی در مورد ایران بگیرد. اگر این ادعا و تحلیل را بپذیریم، معنایش این است که «برای ایران ترامپ گزینه‌ای بهتر از اوباماست!!». زیرا اوباما جزئی از سنتی قدیمی است که گرچه ممکن است در جاهایی در مورد ایران کوتاه بیاید، اما در کل ، سیاستی بین‌المللی و همه‌جانبه را علیه ایران دنبال می‌کند، ولی ترامپ با آن‌که آتشین‌مزاج و ستیزه‌جو به نظر می‌رسد، اما از آن سیاست سنتی پیروی نمی‌کند و می‌تواند رفتاری برون‌سیستمی با ایران داشته باشد و تنها باید زبان مذاکره با او را کشف کرد (با آن‌که کسانی چون بولتون را در کنار خود دارد).

🌅از دیگر نکات متفاوتی که لرد اوون در مورد ایران بیان می‌کند این است که تأسف می‌خورد چرا غرب در جنگ ایران و عراق بی‌درنگ عراق را متجاوز اعلام نکرد. یا معتقد است آمریکا هیچ‌گاه قدر کمک‌های ایران را برای مثال در جریان حمله به افغانستان ندانست!!.

🌅در کل پیشنهاد می‌کنم این مصاحبه را ببینید و از نگاه یک دولتمرد کهنه‌کار بریتانیایی به مسائل ایران نگاه کنید. این مصاحبه ازشبکۀ بی.بی.سی فارسی پخش شده است.
🔸مرزهای نو

1. David Owen
2. Fabian Society
3. Social Democratic Party
#بریتانیا #ترامپ #دیوید_اوون

@politicology