✳️ گزینه چهارم.. ✍ محمد حبیبی مجنده.. 🔺بر کسی پوشیده نیست که کشور ما روزهای دشواری را سپری می‌کند

✳️ گزینه چهارم

✍ محمد حبیبی مجنده

🔺بر کسی پوشیده نیست که کشور ما روزهای دشواری را سپری می کند. در عرصه داخلی، مشکلات فراروی تولید و اشتغال، کمبود آب، بحران منابع ارزی، نارضایتی های عمومی، اجتماعی و فرهنگی، و گسل های دیگری که هنوز فعال نشده است، خودنمایی می کند. در سپهر بین المللی، درگیری های منطقه ای، مشکلات مربوط به روابط با همسایگان، روابط تجاری، مالی و بانکی بین المللی، تهدیدهای امنیتی، و مشکلات مربوط به روابط با نهادها و سازمانهای بین المللی وجود دارد. در چنین روزهایی است که هنر تصمیم گیران و ارزش تصمیم هایی که می گیرند به محک گذاشته می شود. اما، مهم ترین مسئله پیش روی کشور، سرنوشت برجام است. این موضوع نه فقط برای ایران که برای بسیاری از کشورها اهمیت درجه اول را دارد و به خاطر آن رئیس جمهور فرانسه و صدر اعظم آلمان راهی واشنگتن شدند. پیش تر، بالاترین مقامات برخی کشورهای منطقه هم حضوری متراکم داشتند. وزیر خارجه ایران هم به آنسو رفت. این ها همه نشان از اهمیت ویژه موضوع دارد. تقریبا روشن شده است که ایالات متحده "برجام تنها" را نخواهد پذیرفت و فرانسه و آلمان هم با ایالات متحده همسو شده و به نقطه مشترکی دست یافته اند: برجام لازم است ولی کافی نیست. انگلیس هم موضع مشابهی دارد. سکوت روسیه و چین هم نشانه عدم مخالفت آنها تلقی می شود. بنابراین، 5+1 همداستان شده اند. اما ایران که طرف دیگر برجام است چه گزینه هایی دارد؟ متاسفانه مقامات کشور به این سخن گهربار و شیرین سعدی شیراز گوش نمی دهند: "هین سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود." وزیر امور خارجه کشورمان از سه گزینه سخن گفته است: خروج از برجام، توسل به شیوه حل اختلاف پیش بینی شده در برجام (به زبان دیگر، ماندن در برجام و پیگیری نقض آن توسط آمریکا) و خروج از معاهده منع گسترش سلاح هسته ای. هیچ اشاره ای به گزینه های دیگر نشده است. گزینه های سه گانه راه به جایی نمی برد. گزینه خروج ایران از برجام یعنی بازگشت به دوران پیش از برجام و روز از نو روزی از نو. این گزینه وضعیت نامطلوب گذشته را برمی گرداند و تهدیدهای بیشتری هم به همراه خواهد آورد، چرا که فعالیت های موشکی و منطقه ای ایران هم به موضوع هسته ای افزوده می شود. گزینه دوم، یعنی ماندن در برجام و شکایت از نقض آن توسط آمریکا، گزینه شکست خورده ای است. تصمیم این کمیسیون با فرض این که به نفع ایران حکم کند، قابلیت اجرایی ندارد. باید پذیرفت که برجام بدون آمریکا معنا و محتوای خود را از دست خواهد داد. فلسفه وجودی برجام برای کشور ما و چرایی تن دادن به آن، تحریم های شدید اقتصادی بود که مبتکر اصلی آن، نخست به طور یکجانبه و سپس در شورای امنیت، ایالات متحده بود. بنابراین، بدون همراهی این کشور، رفع تحریمها شدنی نیست. از هنگامی که قوه مجریه این کشور تغییر کرد تهدیدهای خروج آمریکا از برجام و تعیین مهلت برای اصلاح آن، مهم ترین بخش رفع تحریمها یعنی تحریمهای بانکی و مالی را با مشکل اساسی روبرو کرد. با عملی شدن این تهدید، روشن است چه اتفاقی در این زمینه می افتد. بدترین و خسارت بارترین گزینه، خروج از برجام و خروج از ان پی تی است. این گزینه، همه رشته های ایران مبنی بر صلح آمیز بودن فعالیت هسته ای را پنبه خواهد کرد.

⬅️به نظر می رسد گزینه چهارمی هم وجود دارد: ماندن در برجام و مذاکره برای توافقی تکمیلی. اکنون که طرفهای دیگر برجام به همین نقطه اشتراک رسیده اند، باید به طور جدی این گزینه را به بحث نهاد. به نظر می رسد، اعلام پای بندی به برجام و در عین حال آمادگی برای مذاکره درباره توافق تکمیلی با تحقق چند شرط در این وضعیت دشوار می تواند تصمیم درستی باشد. این شرایط عبارتند از: 1. برجام تا رسیدن به توافق تکمیلی به طور کامل از سوی ایالات متحده اجرا شود. این کشور باید اطمینان دهد همه توان خود را در این مدت بکار خواهد بست تا موانع بانکی و مالی که به صورت دوفاکتو به وجود آمده را برطرف سازد. 2. توافق تکمیلی باید نگرانی های امنیتی ایران را برطرف کند و یک سیستم امنیت منطقه ای با تعهدات یکسان برای کشورهای منطقه ایجاد کند.3. توافق تکمیلی باید مسائل منطقه را به نفع ملتهای آن حل کند. و 4. توافق تکمیلی باید در قالب یک معاهده لازم الاجرا و با پشتوانه محکم شورای امنیت و دارای نظام کارآمد و منصفانه حل اختلاف و ضمانت های قوی و محکم باشد.

#برجام
✅ سیاست شناسی
@politicology