✳️✴️ احتمال گسست آشکار از اصلاحات (بخش نخست)

✳️✴️ احتمال گُسست آشکار از اصلاحات (بخش نخست)

🔺شاید خوشبین ترین اصلاح طلب نیز پس از فراز و نشیب های دهه ۸۰ فکرش را نمی کرد که اصلاح طلبان بتوانند در دهه ۹۰، دولت، بخشی از پارلمان، شورای کلان شهرها و شهرداری تهران را در اختیار بگیرند. این توفیقات در حالی شکل گرفت که طیف های اولترا اصلاح طلب در دهه ۸۰ رفته رفته تمام پل های متصل به حاکمیت را به خصوص با قهر سیستماتیک خود با صندوق های رای خراب می کردند.
🔺 اما در آن شرایط تنها یک رای تعیین کننده در آغاز دهه ۹۰ نه تنها تندروی ها را تا حدودی خنثی که زمین بازی جدیدی برای جریان اصلاحات طراحی کرد. رایی که در ابتدا سیبل انتقادات شد اما همان تک رای زمینه پیروزی های مکرر را برای اصلاح طلبان مهیا نمود.
🔺 هرچند ریشه پیروزی های پر تَکرار اصلاح طلبان صرفن ایجابی نبود و بخشی از سبد رای شان، سلبی و در واقع نه به اصولگرایان بود و درست به همین دلیل اعتماد مردم به اصلاح طلبان نیاز به "صیانت" دارد. قدر مسلم صیانت از اعتماد و آرای دریافتی، از جذب آن سخت تر است.
🔺قاعدتن نباید بیرون از قدرت شعار آزادی سر داد و در قدرت شعر استبداد مشق کرد. در واقع مستبدانه تصمیم گرفت و عمل نمود. از فساد نالید و در قدرت رانت جویی کرد. از لزوم جوان گرایی سخن گفت و در قدرت پیرانِ همیشه بر مسند را منصب داد.
🔺بدیهی است این گونه مدیریت کردن، اعتماد سوز است. پاسخ اعتماد جامعه به اصلاح طلبان، انحصار طلبی و رانت طلبی و فساد طلبی نیست.✍️ سید محسن امامی فر - روزنامه آفتاب یزد

✅ #سیاست_شناسی
@politicology