🗓چرا ما ملتی کتاب نخوان هستیم؟؟؟

🗓چرا ما ملتی کتاب نخوان هستیم؟؟؟

ما ایرانی ها با کتاب و مطالعه چندان رفیق نیستیم و سرانه ی مطالعه در کشورمان حتی در مقایسه با برخی کشورهایی که ما فکرش را هم نمیکنیم، خیلی پایین است. اصلا نیاز نیست که تحقیق حرفه ای انجام بدهیم تا بدانیم که سرانه مطالعه کتاب در جامعه ما در مقایسه با جوامع مشابه همچون ترکیه، مصر یا حتی پاکستان چقدر پایین‌تر است؛ چه رسد به جوامع توسعه‌یافته همچون ژاپن، نروژ، انگلستان یا آمریکا. کافی است در خیابان های هر یک از شهرهای بزرگ یا کوچک کشور قدمی بزنیم و نسبت تعداد کتابفروشی ها به مغازه هایی مانند ساندویچی و پیتزایی و رستوران و بنگاه ماشین و لوازم خانگی و ... سرانگشتی حساب کنیم. یا خیلی ساده تر از آن، کافی است چند لحظه چشم هایمان را بسته و به فامیل و دوست و آشنایانی که آنها را از نزدیک می شناسیم فکر کنیم و تعداد آنهایی که حتی یک کتاب را در طول یک سال می خوانند بشماریم.

نه گران بودن قیمت کتاب و نه رواج رسانه های مجازی و شبکه های اجتماعی هیچ کدام توجیه یا دلیل این عدم مطالعه نیست چرا که هم در کشورهای همسطح ما این دو موضوع وجود دارد و هم در کشورهای پیشرفته فضای مجازی قدمت و گستره ی بیشتری دارد اما از کتابخوانی مردم چیزی کم نشده است.

دلیلش شاید این است که بیشتر ما ملت، خود را داناتر از آن می دانیم که نیازمند مطالعه باشیم و این ویژگی در مسئولان کشور و برخی اقشار بسیار چشمگیرتر است چرا که آنها «در زمینه هنر، سینما، تئاتر، ادبیات، شعر و این‌دست هنرها هم می‌دانند که چه چیزی مناسب است و باید منتشر یا ساخته شود و مردم آنها را ببینند، بشنوند یا بخوانند، چه رسد به مسائل سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، تاریخی، بین‌المللی و... .»

کوتاه سخن اینکه «در ایران اساسا چندان نیازی به مطالعه نیست تا انسان دانش و آگاهی‌هایش را بالا ببرد. مسئولان تقبل زحمت کرده و همه پرسش‌ها را پاسخ‌گو هستند و کمتر حوزه‌ای وجود دارد که مسئولان ما یا صاحبنظران دولتی‌مان اذعان کرده باشند که درخصوص آنها آگاهی ندارند؛ بنابراین در جامعه‌ای که مسئولان و اندیشمندانش پاسخ همه پرسش‌ها را می‌دانند و اساسا ابهام و تردیدی در هیچ حوزه‌ای وجود ندارد، دیگر چه نیازی می‌ماند که مردم آن جامعه بخواهند مطالعه کنند؟» ✍️ محسن زینلی پور

✅ #سیاست_شناسی
@politicology