✳️پیوند استبداد دینی و استبداد سیاسی

✳️پیوند استبداد دینی و استبداد سیاسی

👈از نظر عبدالرحمان کواکبی؛ استبداد سیاسی فرزند استبداد دینی است. حتی اگر بین این دو رابطه تولیدی هم نباشد، ناگزیر دو قلو هستند؛ پدرشان تغلب و مادرشان ریاست است. یا این که این دو زوج قدرتمندی هستند که برای تحقیر و خوار نمودن انسان همکاری می کنند. همگونی آن دو نیز بر این است که هر دو حاکم اند؛ یکی در مملکت بدن ها و دیگری در عالم قلب ها. هرگاه یکی از این دو نوع استبداد در جامعه و امتی پیدا شود، لاجرم آن دیگری نیز پدیدار خواهد شد؛ زوال یکی زوال رفیقش را در پی دارد و ضعف اولی موجب ضعف دیگری خواهد بود.

🔺شدیدترین مراتب استبداد که باید از شر شیطانی آن به خدا پناه برد، حکومت مطلقه فردی و وراثتی است که هم زمان فرماندهی ارتش و سلطه دینی را به عهده دارد، و بر ماست که بگوییم هر چه از این اوصاف کاسته شود، از شدت استبداد نیز کاسته می شود، تا این که به حاکم منتخب و موقت و مسؤول منتهی شود.

🔹به اعتقاد نایینی؛ قلع این شجره خبیثه و تخلص از این رقیت خسیسه – که وسیله آن فقط به التفات و تنبه ملت منحصر است- در قسم اول(استبداد سیاسی)، اسهل و در قسم دوم(استبداد دینی) در غایت صعوبت. و بالتبع موجب صعوبت علاج قسم اول هم خواهد بود.

🔸 منبع: داود فیرحی- آستانه تجدد، نشر نی، ص172و173. / کانال محمد خلیلی

#استبداد_دینی #استبداد_سیاسی #استبداد
✅ #سیاست_شناسی

@politicology