💦 إمام صادق علیه السلام فرمود:. و چه بسا!

💦 إمام صادق عليه السّلام فرمود:
و چه بسا! برخى از شيعيان ما، در آغاز كار، [بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏] را (فراموش كند و) واگذارد!
در نتيجه خدا بگرفتارى و بلا، دچارش كند براى اينكه آگاه و بيدارش سازد!
تا شكر و ثناى او بجاى آورد. و در آن گرفتارى و بلا، لكّه ننگ و تقصير و كوتاهى او را- بهنگام ترك [بسم اللَّه‏]- از او، بزدايد!.

⚡️⚡️⚡️(همچون؛ داستان زير:)
هر آينه؛ عبد اللَّه بن يحيى، بحضور أمير المؤمنين عليه السّلام وارد شد. و در مقابلش صندلى بود، أمير المؤمنين عليه السّلام باو دستور نشستن داد، و او هم، روى آن نشست. (ناگهان)؛ صندلى، كج شد! و با سرش (بزمين) فرود آمد! و (سرش شكست) و استخوان سرش اندكى نمايان شد! و خون، جارى گشت!. أمير المؤمنين عليه السّلام، دستور آب داد. آوردند و خون را از او شست.... در اين هنگام؛ عبد اللَّه بن يحيى گفت:
يا أمير المؤمنين! حقيقة مرا تعليم فرمودى! پس اگر صلاح بدانى، گناهم را در اينجا- كه بآن إمتحان شدم- معرّفيم كن، تا همچنان تكرارش نكنم.
فرمود: لحظه ‏اى كه نشستى، [بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏] نگفتى! نتيجه اين شد كه بخاطر سهو و نسيانت از آنچه بآن دعوت گشتى و خوانده شدى، خدا، باين مصيبت و گرفتاريت، تمحيص و پاكى از گناه قرار داد. آيا ندانستى كه؛ رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله از جانب خداى عزّ و جلّ! فرمود:
«هر إقدام قابل توجّه كه در آن، يادى از [بسم اللَّه‏] نشود، ناقص و بريده است»؟
گفتم: آرى، پدر و مادرم فداى شما! بعد از اين، تركش نميكنم.
فرمود: در اين صورت: از آن، بهره‏ مند و سعادتمندى!
سپس عبد اللَّه بن يحيى گفت:
يا أمير المؤمنين! و تفسير «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ» چيست؟


فرمود: بنده هر گاه اراده خواندن يا بجا آوردن عملى داشت، مي گويد؛ [بِسْمِ اللَّهِ‏] باين معنا كه: [باين اسم، اين كار را بجا مى ‏آورم‏]. پس؛ هر عملى كه بجا مى ‏آورد، در آن به [بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏] آغاز كند. يقينا برايش در آن ميمنت و مباركى است!.

التفسير المنسوب إلى الإمام الحسن العسكري عليه السلام؛ ص22
🌺🍃

@rahe_aseman