🌾🌿🌾 …. دوری از سفسطه و زیاده گویی در مناظره با، خدا ناباوران:

🌾🌿🌾



دوری از سفسطه و زیاده گویی در مناظره با ، خدا ناباوران :

هنگامی که حضرت ابراهیم ، برای دعوت نمرود به دین نزد او رفت ، پروردگار خود را اینگونه توصیف کرد :

رَبِّيَ الَّذِي يُحْيِي وَيُمِيتُ
پروردگار من کسی است که زنده میکند و می‌میراند.

نمرود نیز بلافاصله چنین ادعایی می‌کند و میگوید :

أَنَا أُحْيِي وَأُمِيت
من هم زنده میکنم و می‌میرانم.

و گویند که نمرود دو نفر را می‌آورد و می‌گوید که من با آزاد کردن یکی از آنها به وی حیات می‌بخشم و با کشتن آن یکی ، وی را می‌میرانم.

حضرت ابراهیم با شنیدن این سخن ، نگفت که: این حیات و ممات واقعی نیست ، تو باید فردی را از عدم زنده کنی ، تو باید روح فرد را بدون قتل با شمشیر، قبض کنی ، و سایر مجادلاتی که هر فرد دیگری ممکن بود در مقابله با چنین سخنی ، بکار گیرد.

اما ابراهیم علیه السلام و به طور کلی همه ی پیامبران از مجادلات و سفسطه‌های طولانی خودداری میکردند و می‌دانستند که چنین مجادلاتی فایده‌ای نخواهد داشت ، بلکه به استدلالهای ساده و محکم اکتفا می‌کردند. در نتیجه حضرت ابراهیم در جواب نمرود ، او را به کار سخت‌تری به مبارزه می‌طلبد و میگوید :

فَإِنَّ اللّهَ يَأْتِي بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِهَا مِنَ الْمَغْرِبِ

پروردگار من کسی است که خورشید را از مشرق برمی‌آورد ، پس تو آن را از مغرب برآور.

نمرود نیز که خود را از انجام چنین کاری ناتوان می‌بیند ، از جواب عاجز می‌شود :

فَبُهِتَ الَّذِي كَفَرَ
پس کسی که کافر شده بود مبهوت ماند.
( بقره / 258 )


@rahe_aseman
🌾🌿🌾