🌾🌿🌾 …. به این دعای حضرت ابراهیم (ع) در قرآن دقت کن، تا نکته‌ای را برایت بازگو کنم:

🌾🌿🌾



به این دعای حضرت ابراهیم ( ع ) در قرآن دقت کن ، تا نکته ای را برایت بازگو کنم :

رَبَّنا وَابعَث فِیهِم رَسُولاً مِنهُم یَتلُوا عَلَیهِم ءایاتِکَ و یُعَلِّمُهُمُ الکِتابَ و الحِکمَهَ و یُزَکِّیهِم
پرودگارا در خودشان و از خودشان رسولی برانگیز تا کتاب و حکمت تعلیم شان دهد و تزکیه شان کند.
( بقره / 129 )

یک معنای ظاهری که اغلب همین را گرفته اند این است که پروردگارا از میان خودشان ، از میان جمع شان ، رسولی را بر انگیز ، که معنایی نیک است.

اما مغز آیه معنای باطنی دیگری را نیز اشاره دارد ، دقت کن می فرماید ، در خودشان ( فیهم ) و از خودشان ( منهم ) چیزی در وجود خود سالک منوّر می شود ، بر انگیخته می شود. این رسول، نور است ، هدایتگر است، عقل فعال است ، زنده است ، زیرا تلاوت می کند ، تعلیم می دهد ، تزکیه می کند ، دریاب نکته را ، واصلان به حق ، از چنین نوری برخوردارند ، این آیه ی شریفه ، یک شاهکار باطنی است. این دعای ابراهیم خلیل ( ع ) ، چشم انداز سالکان فرهیخته است ، نور خود را دریاب ، و به دعا از عزیز حکیم ، بطلب ، همانطور که پایان این آیه و دعای حضرت ابراهیم این است که :

اِنَّکَ اَنتَ العَزیزُ الحَکیمُ
که تو بر هر کار که خواهی قدرت و علم کامل داری ....

بر گرفته از کتاب : کیمیاگری باطنی



@rahe_aseman
🌾🌿🌾