مختصری با جناب «محسن فصاحت» نویسنده مقاله «لیلة الرغائب سنت یا بدعت؟!».. ✍🏻غلامرضا جهان فر

مختصری با جناب "محسن فصاحت" نویسنده مقاله "لیلة الرغائب سنت يا بدعت؟!"

✍🏻غلامرضا جهان فر

سلام عليكم
نوشته پژوهشیتان را از دیده گذراندم و سعی ام بر این بود که با حوصله و دقت چنین کاری را کرده باشم.
بنده که از نوجوانی و به توصیه پدرم توفیق انجام عمل لیلة الرغائب را داشته ام و با آموختن اصول اجتهاد در حوزه های علمیه شیعی بهره های زیادی از اساتید داشته ام، با خواندن این نوشته کمی تأسف خوردم که چه طور از یک چاله فرار کرده اید و به چاهی به مراتب عمیق تر افتاده اید.
مهمترین بخش مقاله به نظر می رسد همان قسمت آخرش باشد که عنوان مقاله نیز علی الظاهر از همین قسمت استفاده شده است لذا به نقد همان قسمت اکتفا می کنم.
متن اصلی :

قاعدهٔ «تسامح در ادلّه سنن» مورد پذیرش همهٔ فقهاء نیست و به دلیل اشکالات سندی موجود، به‌جاآوردن این اعمال، به قصدِ ورود و مستحب‌بودن، اشکال دارد؛ امّا به‌جاآوردن به قصد رجاء، ظاهراً مانعی ندارد.

اما از آنجا كه عموم مردم، قصد ورود و قصد رجاء را متوجّه نمي‌شوند و پس از فراگيرشدن تبليغات رسانه‌اي، اين اعمال را به گمان مستحب‌بودن انجام مي‌دهند، بايد تا آنجا كه مي‌شود مردم را آگاه كرد تا مبادا بدعتي چون ليلة الرغائب وارد دين شود و سال‌ها بعد، رنگ سنّت به خود بگيرد!

بحث ما در «مشهورات زمانه» است كه كم‌كم با تبليغات رسانه‌اي كاري مي‌كنند كه اين شب، با عنواني خاص تجليل شود و رغبت‌ها و آرزوها و درخواست‌ها و تقديرهاي مردم به سوي آن رانده شود و چه بسا پس از سالياني، هم‌رديف شب‌هاي قدر قرار گيرد! اين جريان‌سازي نيازمند استناد معتبر به دين است؛ وگرنه به بدعت مي‌انجامد.
نقد :
این طور که من فهمیدم شما می خواهید بگویید که( چون عمل لیلة الرغائب ضعف سندی دارد و برخی از فقها قاعده تسامح در ادله سنن را قبول ندارند ولذا باید این گونه اعمال به قصد رجا به جای آورده شود و مکلفین هم که فرق ورود و رجا را نوعا درک نمی کنند لذا رسانه‌ها نباید به صورت فراگیر به تبلیغ چنین شبی بپردازند ، زیرا در صورت تبلیغ فراگیر عوام فکر می کنند این عمل مستحب است و لذا دچار بدعت می شوند. )
اگر بخواهیم طبق استدلال شما پیش رویم دو نکته باید برداشت کرد
اول اینکه قبل از رسانه ها جناب شیخ عباس قمی این عمل را در کتابش مفاتیح الجنان آورده است و مردم این عمل را از ایشان یاد گرفته اند و همان طور که مستحضرید کتاب مفاتیح پر مراجعه ترین کتاب دعایی در نیم قرن اخیر بوده است. بنابراین باید در ابتدا با مفاتیح مبارزه کرد که چرا عملی را ذکر کرده که سند ضعیفی دارد در حالی که می دانسته است مومنینی این کتاب را می خوانند و طبق آن عمل می کنند (به مقدمه کتاب مفاتیح مراجعه شود )
دوم اینکه شهادت ثالثه به فرموده مشهور فقها جزء اذان و اقامه نیست و لذا نمی توان به عنوان اذان شهادت ثالثه را گفت بلکه به قصد رجا باید ذکر گردد و در غیر این صورت بدعت می شود. آیا شما حاضرید به رسانه اعتراض کنید که چرا روزی سه نوبت اذانی را پخش می کنید که دارای شهادت ثالثه است چون مردم نمی فهمند که شما به قصد رجا گفته اید لذا فکر می کنند که در اذان شهادت ثالثه وجود دارد و لذا دچار بدعت می شوند.
جواب حلی مساله این است که نماز لیلة الرغائب گرچه بر اساس دیدگاهی مستند ضعیفی دارد اما این ضعف سند جلوی استناد را می گیرد نه اینکه جلوی عمل را . به عبارت دیگر برخی از اعمال و رفتار ها ذاتا مشکل دارند مثل به جماعت خواندن نماز های مستحبی که نماز تراویح نمونه ای از آن است اما برخی از اعمال ذاتا مانعی ندارد مگر استنادش که اگر آن را بدون استناد انجام دهیم هیچ مشکلی ندارد زیرا ذات آن کار در دین آمده است که نماز لیلة الرغائب جميع أجزاء و مراحلش به صورت تک تک در دین وارد شده اگر چه ترکیب آنها مستند قوی ای نداشته باشد اما منعی هم وارد نشده است، برخلاف نماز تراویح که ترکیب جماعت با نماز مستحبی منع دارد.
بنابراین رسانه ها از آنجا که می بینند افرادی همچون شیخ عباس قمی بدون هیچ تردیدی این عمل را ذکر کرده است و مومنین هم در طول این مدت بدون هیچ مشکلی این عمل را انجام می داده‌اند دیگر چه مانعی دارد که به تبلیغ آن بپردازد
در پایان برخی به غیر از شما آمده اند از این طریق وارد شده اند که چون نماز لیلة الرغائب عمل أهل سنت است پس ما هم باید بر اساس (الرُشد فی خلافهم) آن را ترک گوییم که به آن ها نیز باید گفت پس باید بخش عظیمی از تاریخ عاشورا و همچنین فضایل اهل بیت را که سنیان نقل کرده اند را کنار بگذاریم.



از اینکه تحمل فرمودید سپاسگزارم
اسفند ۱۳۹۷ خورشیدی


🔰منبع: کاشانم آرزوست

@religionandsociety