📜سخنی با مراجع بزرگوار شیعه.. 🔻رضا بابایی در کانال تلگرامی خود نوشت:

📜سخنی با مراجع بزرگوار شیعه

🔻رضا بابایی در کانال تلگرامی خود نوشت:

🔹اگر کسی از من بپرسد نابودکننده‌ترین خطر برای مراجع گرانقدر شیعه چیست، می‌گویم: قانونی نانوشته که نقد ایشان را منع می‌کند و جرم می‌انگارد. مرجعیت شیعه را نه مخالفان و منتقدان آن، که مداحان و دوستان نادان به خطر انداخته‌اند. اگر گفت‌وگوی انتقادی با بزرگان حوزه، رسمیت نیابد و منتقدان دلسوز ایشان در رسانه‌های عمومی اجازۀ نقد نیابند یا نقد آنان بر جسارت و توهین و دشمنی حمل شود، کار مرجعیت شیعه پیش از قرن بیست‌ویکم به پایان می‌رسد. نقد نیز باید عمومی باشد تا اثر کند؛ وگرنه نصیحت است و به نیروی پند و نصیحت، تا امروز هیچ نهادی اصلاح نشده است.

🔹مراجع گرانقدر تقلید، به‌رغم آگاهی‌های بسیار در فقه و شریعت و به‌رغم سلامت نفس، به‌شدت نیازمند آشنایی با علوم جدید و نیز پیچیدگی‌های سیاست و اقتصاد و بانک و تاریخ اسلام و ایران و قوانین جزایی و روش‌های متنوع و نوبنیاد در تربیت و گفت‌وگو با انسان معاصرند. و اگر دانش‌اندوزی در این زمینه‌ها را در شأن خویش نمی‌بینند یا فرصت آن را ندارند، دست‌کم جانب احتیاط را فرونگذارند. ما از ایشان آموخته‌ایم که گاهی «توقف»، به اندازۀ فتوا اثر دینی و ارزش علمی دارد. آموخته‌ایم که دربارۀ هر مسئله‌ای سه گونه می‌توان واکنش نشان داد: موافقت؛ مخالفت؛ توقف. ارزش علمی و معنوی و خداپسندانۀ توقف، گاهی بیشتر از موافقت یا مخالفت است.

🔹مجتهدان گرانقدر قم همواره از دیگران گلایه می‌کنند که چرا بدون صلاحیت‌های لازم در دین‌شناسی و فقه سخن می‌گویند. به محضر مبارک ایشان عرض می‌کنم که تنها فقه و شریعت نیست که اظهار نظر در آن نیازمند آگاهی‌های تخصصی است. هنر، تاریخ، سیاست، اقتصاد کلان، کشورداری، حقوق بشر، عصر جدید، نظام‌های آموزشی و تربیتی، مشق شب و کنکور، برجام، اسناد بین المللی مانند قانون پولشویی و ده‌ها مقولۀ دیگر نیز به اندازۀ فقه ماهیتی پیچیده دارند، و تخصص کمترین چیزی است که اظهار نظر را دربارۀ آنها موجه می‌سازد. مقام معنوی و جایگاه دینی مراجع بزرگوار تقلید، سرمایۀ دین و کشور است. این مقام و شأن برتر و تأثیرگذار بر سرنوشت کشور، میرات هزار سال زهد و احتیاط و همراهی دانشمندانی همچون شیخ طوسی و مقدس اردبیلی و آیت الله بروجردی با مردم بوده است. پاسداری از این میراث بزرگ و گره‌گشا، بیش از همه بر عهدۀ میراث‌بران است.

🔹طماعان و سودجویان هرگز از این سرمایه صرف نظر نخواهند کرد و این امکان وجود دارد که گاهی با سوءاستفاده از حساسیت‌های شریعت‌مدارنۀ مراجع، سخنی از ایشان را پشتوانۀ فعالیت‌های سیاسی یا اقتصادی خود کنند. عرض این نویسندۀ بی‌مقدار به محضر مبارک مراجع بزرگوار این است که بیت شریفشان را از احسنت‌گویان و دست‌بوسان و مریدان بپیرایند و جای آنان را به منتقدان دلسوز و کارشناسان بدهند؛ چنانکه پیامبران و همۀ پیشوایان دینی، چنان از مدح و مجیز می‌گریختند که گویی از ذبح با چاقوی تیز می‌گریزند: من مدحک فقد ذبحک؛ آن کس که تو را مدح می‌کند، به قربانگاه می‌برد.

🔰منبع: کانال نو اندیشی دینی کیان

@religionandsociety