داشتم

داشتم. آیت الله معرفت نقل می کرد که به گوش او رسیده است که پاره ای از شیعیان پاکستانی بر بام مسجدی می نشینند و آشکارا لعن خلفای ثلاث می کنند. آقای معرفت می گفتند که به آن شیعیان پیغام دادم که کار شما حرام مسلم است و با این کار نه تنها پاداشی نمی برید بلکه کیفر سختی خواهید دید. من به آقای معرفت گفتم که فرمایش شما بسار نیکوست ولی چرا این را 10 سال پیش نمی گفتید ؟چرا علما صد سال پیش این را نمی گفتند ؟ ریشه این نفرت و این کینه را دیگران کاشتند و متاسفانه ما اکنون می خواهیم آن را از جایی علاج کنیم که شاید هزینه ی بسیار زیادی داشته باشد.

اما هر چه که هست نیکوست.جلوی ضرر را از هر جا که بگیریم نفع است. این ماجرا به نظر من معلولِ اقلیت بودن شیعیان بود. اکثریت را طرد و تقبیح می کردند و طریق آن ها را نامشروع و نامقبول می نمودندتا خودرامقبول جلوه دهند و به این ترتیب بذری را کاشتند که میوه های تلخی به بار آورد.

همچنین اشاره کردم به تاکیدی که بعضی از علما ی شیعه بر تحریف قرآن داشتند .این هم عواقب خوشی نداشت. مخصوصاً اینکه میگفتند که آیات بسیاری وجود داشته است که در شان ائمه بیت نازل شده و دشمنان آن ها را زدوده اند. این عین کوتاه بینی بود از جانب آن ها. به خاطر اینکه گمان می کردند از این طریق تشیع را تقویت می کنند اما نمی دانستند که اسلام وقرآن را تخریب می کنند. خوشبختانه تقریباً از قرن چهارم به این طرف اززمان شیخ صدوق این اظهارات، تخفیف پیدا کرد و علمای شیعه رفته رفته اتفاق نظری را نشان دادند بر اینکه تحریف قرآن سخن جمهور شیعیان نیست و مطلب نادرست و نادری بوده است .

دیگری مسئله «غلو» در تشیع بود. گرچه که می گویند غالیان فرقه ی خاص یا افراد خاصی بودند که دوره شان اکنون سپری شده است اما باید عرض کنم که غلو با شیعیان همچنان باقی مانده است .امروزه هم برمنابر ما در مساجد ما در ایران سخنانی گفته می شود که جز غلو ومبالغه، در باب ائمه هیچ چیز دیگری نام آنها را نمی توان گذاشت. غلو اصولاً معرفت دینی را به آلودگی و فساد می کشاند. شانی به پیشوایان دینی می بخشد، که آن ها را دوراز دسترس می کند. و از همه اینها گذشته مطالب غلط و نادرستی است که به خورد اذهان داده می شود و دین شناسی و خدا شناسی و پیامبر شناسی را تحریف می کند. این غلو باید زدوده شود. و مسئولیت اصلی ان هم با رهبران دینی است. این سیل از بالا جاری شده و از همانجا هم باید بسته شود.ماهی از سر گنده گردد نی ز دم.

ولذا امروزه هم باید همان رهبران اقدام بکنند. اکنون از رادیو تلویزیون ایران سخنانی ، داستان هایی، معجزاتی و کراماتی از ائمه نقل می کنند که حقیقتاً آدمی مبهوت و متحیر می ماند. نظیر اینکه فی المثل حضرت عباس وقتی در شکم مادر خود بوده، او را از افتادن بر روی زمین باز داشته است ویا وقتی زمین خورده، او را از روی زمین بلند کرده است. یا فی المثل خداوند تمام بهشت را به حضرت زهرا بخشیده ولی حضرت زهرا به این مقدار هم اکتفا نکرده واز جبرئیل خواسته است که قباله ی بهشت را برای او بیاورد وخداوند هم قباله ی بهشت را برای او فرستاده است. این ها در تلویزیون ایران گفته می شود و من به گوش خودم این ها را شنیده ام وهیچ فریاد رسی هم نیست که بگوید که این سخنان والله به نفع دیانت، به نفع معنویت و به نفع تاریخ آینده ی شیعه نیست.تنها اسلام را و تشیع را و معنویت را تخریب می کند و آبروی ان را می برد. این سخنان اگر حق بود، ما از حقانیت آن دفاع می کردیم ،اما همه می دانیم که چه به لحاظ محتوا، چه به لحاظ سند این ها سخنان باطلی است و غیر قابل قبول است و ذره ای بر شان پیشوایان دین نمی افزاید بلکه شان آن ها را پایین می آورد. .

آسیب یا آفتِ دیگری که دیده می شود، عبارت است از اندیشه قوم برگزیده خداوند بودن. ما ایرانی هستیم، ما شیعه ایم و این را به خوبی می دانیم که چگونه از کودکی به ما آموخته اند که در میان همه ادیان جهان اسلام و درمیان همه فرق اسلام، فقط تشیع است که محبوب خداوند است و خداوند همه جهان را برای اهل بیت و برای شیعیان خالص انهاآفریده است. این ها سخنانی است که غرور کاذبی به شیعیان می بخشد .نوعی کبر، نوعی خود بینی نوعی استغنا باطل به آن ها می بخشد که یکسره به زیان آن هاست.

از این لحاظ ها که عرض کردم و بسی نکات دیگر شیعه محتاج رفرم است. البته رفرم های فقهی و کلامی و غیره که من حیث المجموع باید در اسلام باید صورت بگیرد در جای خود، اما اینها اختصاصاً از آن تشیع است .

. همین جا اشاره کنم که چند ما ه پیش سمینار بسیار مهمی درباره تشیع در هارت فورد سمینیری برگزار شد. هارت فورد سمینیری یکی از قدیمی ترین بلکه قدیم ترین حوزه ی علمیه دینیه است که در آمریکا دایر شده و در آنجا اسلام و مسیحیت و یهودیت تدریس می شود. بسیار حوزه معتبری است. اخیراً قرار بود که یک کرسی شیعه شناسی در آنجا دایر شود. به منزله مقدمه ای برای دایر