سبزهای ایران به که رای می‌دهند؟

سبزهای ایران به که رای می دهند؟
این یادداشت در روزنامه بهار مورخ ششم اردیبهشت با کمی تغییر منتشر شده است.
@sahatzist
1.بانزدیک شدن به زمان انتخابات تکلیف خیلی از بدنه جامعه که خود را وابسته به یکی از دو گفتمان اصول گرا و اصلاح طلب می دانند، مشخص است. آنها حتی قبل از تایید صلاحیت نامزدها هم تقریبا می دانستند که به چه کسانی و در صورت عدم تایید صلاحیت به چه کسان دیگری رای خواهند داد.

اما طرفداران محیط زیست همچون گذشته نه گفتمان اصولگرایی را اساسا دارای ظرفیت برای سیاست های بوم محور می دانند و نه تجربه تلخ رفتارهای ضد محیط زیستی اصلاح طلبان را از یاد برده اند. آنان در طی سالیان گذشته به خوبی آموخته اند که شعارهای محیط زیستی که به خصوص از سوی اصلاح طلبان صادر شده است بیشتر مصرف تبلیغاتی داشته تا اینکه باور آنان باشد و اکثر آنان بعد از کسب مقام مورد رقابت، همه میثاق نامه های محیط زیستی را که امضا کرده بودند یا وعده داده بودند، فراموش کرده و به سرعت وارد سیاهچاله سیاسی ناشی از دو قطبی نامفهوم اصول گرایی و اصلاح طلبی شده اند. به همین خاطر رییس جمهور مورد حمایت فعالین محیط زیست در سمنان قول انتقال آب دریای خزر را می دهد و وزارت نیرویش مشغول رایزنی با مافیای آب برای ساخت تونل بهشت آباد می شود. حالا در چنین وضعیتی تکلیف ما محیط زیستی ها چیست؟ قدر مسلم منظور از"ما" دراین سوال کسانی است که از مسئله تحریم انتخابات گذشته اند و به دنبال کنش سیاسی ایجابی و نه سلبی اند.
@sahatzist
2.. برای پاسخ به این پرسش باید به گزارش دانشگاه ییل ( Yale) که در آن به صورت سالانه، شاخص عملکرد زیست محیطی EPI کشورهای مختلف را بررسی می کند استناد کنم .
این گزارش که باتوجه به معیارهای مختلفی همچون آلودگی هوا، یارانه کشاورزی، انرژی‌هاي تجدید پذیر، کارایی انرژی، دسترسی به آب آشامیدنی، میزان از دست دادن جنگل و سرانه دی اکسید کربن،و... رتبه کشورها را درحوزه محیط زیست اعلام مي‌ کند، نتیجه باورنکردنی از عملکرد هشت ساله آقای احمدی نژاد بیان می کند. چرا که طبق این گزارش رتبه محیط زیستی ایران در طی این دوران شصت و چهار پله سقوط کرده و بزرگترین سقوط یک کشور در شاخص عملکرد زیست محیطی را از نظر این دانشگاه رقم زده است. این در حالی است که در مدت چهارساله دولت آقای روحانی این سقوط متوقف شده و شاخص عملکرد محیط زیستی دولت با نه رتبه افزایش صعودی آرام و تدریجی را از سر گذرانده است. (به نقل از سیاست گذاری عمومی ، روزبه کردونی)

3.یکی از بزرگترین عواملی که چنین وضعیت تاسف بار محیط زیستی را برای کشور به ارمغان اورده است، فساد سیستماتیک در ساختارسیاسی است. این فساد برای جمع آوری رای چندصدهزار کشاورز محتاج آب، در سال منتهی به پایان دولتش، یعنی 1391، اجازه حفر تقریبا صد هزار چاه را می دهد . یعنی دو برابر تعداد چاههایی که از ده هزار سال پیش تا سال 57 در ایران حفر شده بود.(تارنمای شفاف کد خبر: ۳۴۵۸۴۸تاریخ انتشار: ۲۶ شهريور ۱۳۹۴) و باعث می شود تا دشت های ما نشستی باورنکردنی در طول تاریخ را تجربه کنند. همین فساد برای جمع اوری چندهزار رای در یک شهرستان قول حفر جاده از وسط جنگل های هیرکانی را می دهد و سعی می کند تا با ساختن سد و همکاری با مافیای آب هم از مزایای این همکاری بهره ببرد و هم رای توده های پراکنده و ناآشنا به مسائل اکولوژیک را بخرد. به همین دلیل اگر بگوییم هر گونه مبارزه با فساد در ساخت سیاسی ایران یک نوع کنش زیست محیطی است سخنی به گزاف نگفته ایم.
این وضعیت چنین نتیجه گیری را منتج می کند که اگرچه اصلاح طلبان به لحاظ تفکرات و باورهای زیست محیطی تفاوت چندانی با اصولگرایان ندارند اما صرف مبارزه آنان با فساد نظام مند و تلاش برای ایجاد شفافیت در ساختارهای سیاسی و اقتصادی پیامدهای ناخواسته محیط زیستی را به همراه خواهد داشت و در چنین حالتی لزوم اتحاد "سبز" های ایران با اصلاح طلبان صرفا استراتژیک و نه ایدئولوژیک خواهد بود.
به نظر می رسد در شرایطی امروز که هنوز احزاب سبز زیست محیطی قوام نگرفته اند و محیط زیستی ها توان بسیج مردمی و ارئه لیست های مستقل را ندارند، تنها راه چاره پناه بردن به لیست اصلاح طلبان است. این لیست اگرچه لیستی سبز نخواهد بود اما می تواند همانند چهارسال گذشته صعودی آرام و مطمئن را تضمین کند و کمی از تلخی های خشکسالی و گرد و غبار و آلودگی و ....بکاهد به خصوص اگر از سوی محبوبان سیاسی بیان شود که به قول شاعر

آن‌ها که خوانده‌ام همه از یادِ من برفت
الّا حدیثِ دوست که تَکرار می‌کنم