انرژی پاک یا سیستم اقتصادی جدید، راه نجات کدام است؟. قسمت اول.. نویسنده: جیسون هیکل

انرژی پاک یا سیستم اقتصادی جدید، راه نجات کدام است؟
قسمت اول

نویسنده: جیسون هیکل
مترجم: مسلم یوسف زاده
منبع:روزنامه گاردین، 15 جولای 2016
@sahatzist
اوائل امسال رسانه های گوشه کنار دنیا اعلام کردند که رکورد دمای هوای جهانی در ماه فوریه به میزان تکاندهنده ای شکسته شده است. در ماه مارس هم همه رکوردها شکسته شدند. در ماه ژوئن صفحات تلویزیون پر شد از تصاویر سورئال سیل در پاریس به علت طغیان رود سن به کرانه ها سرازیر شدنش به خیابانها. در لندن سیل سر ریز آب را به سیستم لوله کشی واقع در قلب کاونت گگاردن هدایت کرد. خیابانهای جنوب شرقی لندن به رودهایی با عمق 2 متر بدل شدند.
در رمانی که وقوع چنین حوادث شدیدی عادی تر می شود، تنها تعداد اندکی همچنان تغییرات اقلیمی را انکار می کنند. سرانجام توافقی همگانی بر سر یک واقعیت کاملا مهم حاصل شده است: سوختهای فسیلی در حال از بین بردن ما هستند. ما نیازمند تغییری سریع به سمت انرژی پاک هستیم.
@sahatzist
این آگاهی در حال رشد درباره خطرات سوختهای فسیلی نشاندهنده یک جهش اساسی در سطح خودآگاهی ماست. ولی من نمی توانم ترسم را از این پنهان کنم که ما نکته اصلی را فراموش کرده ایم. با وجود اهمیت انرژی پاک، نظر علم در این باره شفاف است که: این انرژی ما را از تغییرات اقلیمی نجات نخواهد داد.
اجازه دهید برای مشخص کردن بحث صرفا تصور کنیم که سرانجام قادر شده ایم سوختهای فسیلی را کاملا کنار بگذاریم و به سطح 100 درصد استفاده از انرژی پاک دست یابیم. بحثی در این نیست که این یک قدم حیاتی در جهت صحیح است، ولی حتی این بهترین سناریو نیز برای مقابله با فاجعه آب و هوایی کافی نخواهد بود.
چرا؟ زیرا سوزاندن سوختهای فسیلی عامل تنها 70 درصد از انتشار انسانی گازهای گلخانه ای است. 30 درصد باقیمانده از عوامل مختلف دیگری ناشی می شوند. به عنوان نمونه، جنگل زدایی یک عامل بزرگ است. کشاورزی صنعتی عامل دیگری است که باعث فرسایش خاک و کاهش قابلیت آن برای حبس دی اکسید کربن است. عامل دیگر دامپروری صنعتی است که سالانه 90 میلیون تن متان تولید می کند و همچنین بزرگترین منبع انسانی تولید کننده اکسید نیتروژن در جهان است. هر دوی این گازها نسبت به دی اکسید کربن پتانسیل بسیار بالاتری برای گرمایش جهانی دارند. دامپروری به تنهایی بیش از تمام اتومبیلها، قطارها، هواپیماها و کشتی ها در گرمایش جهانی نقش ایفا می کند. تولید صنعتی سیمان، فولاد و پلاستیک منبع مهم دیگر تولید گازهای گلخانه ای است و سرانجام محل های دفع زباله که مقادیر عظیم متان را در جو منتشر می کنند: 16 درصد از کل متان منتشر شده.
@sahatzist
وقتی صحبت از تغییرات اقلیمی می شود، مشکل دیگر تنها نوع انرژی مصرفی ما نیست، بلکه کاری است که با آن انجام می دهیم. ما با انرژی 100 درصد پاک چه خواهیم کرد؟ دقیقا همان کاری که با سوختهای فسیلی انجام می دهیم: از میان بردن جنگلهای بیشتر، ایجاد دامپروری های بیشتر، توسعه کشاورزی صنعتی، تولید بیشتر سیمان و پر کردن بیشتر محل های دفن زباله که همگی مقادیر کشنده ای از گازهای گلخانه ای را در جو منتشر می کنند. ما چنین می کنیم، زیرا سیستم اقتصادی ما رشد بی پایانی را مطالبه می کند و به دلایلی ما به این فکر نکرده ایم که این مطالبه را مورد سوال قرار دهیم.
بیایید اینطور به قضیه نگاه کنیم. این سهم 30 درصدی تولید گازهای گلخانه ای از منابعی غیر از سوختهای فسیلی ثابت نیست؛ بلکه هر سال به میزان موجود در جو اضافه می شود. دانشمندان پیش بینی می کنند که تمام جنگل های استوایی تا سال 2050 از میان خواهند رفت و بمب 200 میلیارد تنی کربن را در جو آزاد خواهند کرد. خاکهای سطحی دنیا نیز ممکن است طی 60 سال آینده مستهلک شوند و این خود آزادسازی بیشتری به دنبال خواهد داشت. میزان انتشار مربوط به صنعت سیمان نیز هر ساله 9 درصد رشد می کند. محل های دفعع زباله هم که به صورت گریه آوری در حال چندین برابر شدن هستند: در سال 2100 ما روزانه 11 میلیون تن زباله جامد تولید خواهیم کرد، سه برابر بیش از امروز. تغییر به سمت انرژی پاک کاری برای کاهش سرعت این روند انجام نخواهد داد.
@sahatzist
جنبش مقابله با تغییرات اقلیمی اشتباه فاحشی مرتکب شده است. ما تمام توجه خود را صرف سوختهای فسیلی کرده ایم، درحالی که باید به چیزی بسیار عمیقتر توجه می کردیم: منطق اساسی سیستم اقتصادی جاریمان. هر چه باشد، ما سوختهای فسیلی را در درجه اول برای تغذیه موتور ضرورتی به نام رشد تولید ناخالص ملی مص