تغییر اقلیمی یا تغییر سیستم؟.. قسمت هشتم.. 🖋 مترجم: مسلم یوسف زاده

تغییر اقلیمی یا تغییر سیستم؟

قسمت هشتم

🖋 مترجم: مسلم یوسف زاده

3. جهانی سازی سیستم تامین غذا را به یکی از عوامل اصلی تغییرات اقلیمی تبدیل می کند
در کل، برآوردهای سهم بخش غذا در انتشار گازهای گلخانه ای بالغ بر 19 تا 29 درصد است. جهانی سازی مسئول قسمت بزرگی از این میزان است؛ زیرا:
الف) جهانی سازی به شرحی که در بالا آمد باعث تجارت موازی مواد غذایی و در نتیجه انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از هزاران کیلومتر حمل نقل مازاد بر نیاز می شود؛
ب) اقتصاد جهانی شده غذا بسیار بیشتر از سیستم های تامین غذای محلی نیازمند فرآوری و بسته بندی مواد غذایی است. به عنوان مثال در آمریکا بیش از یک سوم انرژی مصرف شده در سیستم تامین غذا به مصرف بخش های فرآوری و بسته بندی رسیده است.
@sahatzist

ج) جهانی سازی به صورت ساختاری به کشاورزی تک-کشتی* وابسته است. بازارهای جهانی نیازمند ارقام معدودی از کالاهای غذایی تجاری جهان در مقادیر عظیم هستند و برای آنها آسانتر است که این مواد غذایی را از یکی دو مزرعه تک-کشتی بسیار بزرگ تامین کنند تا اینکه به سراغ صدها یا هزاران مزرعه متنوع بروند. کشاورزی تک-کشتی به میزان زیادی به کود و سموم شیمیایی و تجهیزات مکانیکی وابسته است که همه این موارد منجر به انتشار قابل ملاحظه گازهای گلخانه ای می شوند و به علاوه خاک را فرسوده می کنند و قابلی آن را برای حبس کربن از بین می برند.
د) جهانی سازی باعث تغییر عادات غذایی به رژیم هایی می شود که تشدید کننده انتشار گازهای گلخانه ای هستند. به لطف تقلید از الگوهای غذایی غربی، انتظار می رود مصرف گوشت جهانی در سال 2050 دو برابر شود. قسمت اعظم این گوشتها در دامپروری هایی پرورش می یابند که از مسببین اصلی تغییرات اقلیمی هستند: به طور مثال مرغ های گوشتی آماده شده در مرغداری های صنعتی هفت برابر بیشتر از مرغ های خانگی تولید گاز های گلخانه ای می کنند.
@sahatzist

در عین حال مصرف کنندگان شمالی دیگر تمایلی به مصرف فصلی غذا ندارند: سوپرمارکتها به صورت معمول غذاهای خارج از فصل را که هزاران کیلومتر دورتر پرورش یافته اند تامین می کنند. بسیاری از این غذاهای فسادپذیر نه تنها محصول مزارع تک-کشتی هستند، بلکه برای سالم ماندن نیازمند استفاده از یخچال و حمل و نقل هوایی هستند که این به نوبه خود به تاثیرات سوء آنها بر اقلیم سیاره می افزاید.
ه) سیستم جهانی تامین غذا جنگل های بارانی و دیگر اکوسیستم های وحشی را از بین می برد. بخش عظیمی از اکوسیستم جاذب کربن طبیعی سیاره به منظور باز کردن راه برای ایجاد مزارع تک-کشتی در مقیاس بزرگ و تولید کالاهای تجاری جهانی از بین می رود: به عنوان مثال برزیل بخش های بزرگی از آمازون را به تولید دانه سویا اختصاص داده است و همزمان جنگل های بارانی اندونزی با مزارع روغن نخل جایگزین می شوند. همانگونه که کامیلا مورنو می گوید، " اگر واقعا به دنبال مکانیزمی برای توقف جنگل زدایی هستید، کشاورزی تجاری را از میان بردارید. این محرک اصلی جنگل زدایی در تمام جنوب است".
@sahatzist
___________________________
* تک-کشتی (Monoculture): نوعی کشاورزی که در آن تنها یک نوع محصول در مزرعه کشت می شود. در مقابل شیوه سنتی چند-کشتی (Polyculture) که در آن گروهی از محصولات به صورت دوره ای کشت می شوند. تک-کشتی علی رغم اینکه معمولا روشی برای افزایش میزان محصول تلقی می شود، به شدت باعث فرسایش خاک می شود و همچنین برای پایدار نگه داشتن عناصر مورد نیاز در خاک به شدت به استفاده از کودهای شیمیایی وابسته است. (م)

ادامه دارد...

#مسلم_یوسف_زاده
#ترجمه
#سیستم_تامین_غذا
#تغییرات_اقلیمی
#تغییر_سیستم
#تک_کشتی
#جنگل_زدائی
#قسمت_هشتم
@sahatzist

منبع: