شهردار اصلاح طلب-فضای سبز اصول‌گرا.. نگاه دیگران.. 🖋

شهردار اصلاح طلب-فضای سبز اصول‌گرا

نگاه دیگران

🖋#حسین_آخانی
@sahatzist
✅ اصلاحات تنها یک جریان سیاسی نیست. اصلاحاتی پارادایمی است که باید همه مدیران و برنامه ریزان برای اصلاح گذشته به آن پایبند باشند. دیدگاه اصلاحاتی در مقابل اصول گرایی و محافظه کاری است. یعنی آنهایی که چندان به تغییر اعتقاد ندارند و در مقابل آن مقاومت می‌کنند. در حال حاضر شورای شهر تهران صد درصد اصلاحاتی است و از دل این شورا یک شهردار اصلاح طلب برآمده است. ما شهرداری داریم که این روزها از شهر انسان محور صحبت می کند و از شهری که باید سیستم حمل و نقل عمومی کارا داشته باشد. از شهری که شهر فروشی در آن پسنیدیده نیست و قول می‌دهد که نگاه بتنی و خودرو محوری شهردار اصول گرا را به تاریخ بسپارد. اینها بسیار خوشحال کننده است و شاید شورای شهر و شهرداری تنها جایی از ساختار مدیریتی کشور است که سیاست در آن کمررنگتر است و هماهنگی کامل بین دستگاه نظارتی یعنی شورای شهر و هم دستگاه اجرایی یعنی شهرداری در آن حاکم است. بودجه‌اش هم به درآمد نفت و بودجه دولت چندان وابسته نیست، پس بهانه ای برای انجام کار درست و اصلاح امور ندارد.

✅ اما با این حال کار برای جناب شهردار خیلی هم آسان نیست. عادت 68 هزار کارمندی که به گذشته وابسته‌اند و شهرداری‌هایی که بیش از آنچه به شهروندان پاسخگو باشند سخت در سیستم تار عنکبوتی پیمانکاران گرفتارند سخت در مقابل اصلاحات مقاومت خواهند کرد. آنهایی که با شهرداری قراردادهای هنگفت امضا می‌کنند ولی با پرداخت‌های ناچیز به کارگران مهاجر سودهای کلانی به جیب می‌زنند قطعا نمی گذارند به این سادگی نانشان آجر شود. نمونه‌اش همان تفاهم نامه واگذاری پردیسان بود. چگونه در حالی که فقط چند ساعت از امضای تفاهم نامه گذشته بود، شرکتی درست شد و بلافاصله صدها کارگر به جان پردیسان افتادند تا سبد خود را در صف دریافت کنندگان 300 میلیارد تومان بگذارند. من شخصا از تلاش شورای شهر و مدیرانی که بلافاصله این بساط را جمع کردند تشکر می‌کنم و منتظرم تا قول‌هایی که برای برنامه ریزی درست داده‌اند را عملی کنند.
@sahatzist
✅ فضای سبز تهران سخت از بیماری‌های کهنه‌ رنج می‌برد. مهمترین ویژگی این فضای سبز ظاهر آن است. در نگاه فعلی فضای سبز یعنی جایی که خیلی سبز است و گل‌های آن خیره کننده است. فضایی که اعضای تشکیل دهنده آن چند گونه خارجی است. اما حفظ چنین فضای سبزی به شدت به آب و کود و مراقبت نیاز دارد. از یکی از کارگران آبیاری چمن‌های امتداد یادگار پرسیدم که چند ساعت آبیای می کنید: گفتند «روزی 6 ساعت»! شاید در پر باران ترین شهرهای جهان هم کمتر پیش می آید که در 24 ساعت 6 ساعت آب مداوم با آن شدت و فشار به زمین ببارد. در حالی که همه مسئولین صدایشان از کمبود منابع آبی درآمده است، این چه لوکس گرایی است که برای سر سبز کردن حاشیه اتوبانی که کسی حتی اجازه ندارد یک لحظه در توقف کند اینقدر هزینه می‌شود. در بخش درختکاری هم وضع بسیار تاسف آور است. چند سالی است که کاشت توت‌های برگ پهن مد شده است. پیدا شدن سفید بالک وارداتی نشان داد که این نگاه تک بعدی چقدر برای شهرنشینان آزار دهنده است و اصلا در مسیر رفاه مردم نیست.

✅ دنیا عوض شده است. هر فرایندی در شهر باید با محاسبه دقیق سود وزیان بررسی شود. فضای سبز باید در جهت کاهش دی اکسید کربن و تولید اکسیژن باشد. باید حفظ تنوع زیستی شهر را سرلوحه خود قرار دهد، از تولید گاز گلخانه‌ای و ایجاد رد پای اکولوژیکی پرهیز کند و البته متناسب با فصل و محل زیبا هم باشد. مهمترین نکته‌ای که بعد از سالها آزمون و خطا بدست آمده است اینکه فضای سبز پایدار همانی است که گیاهان بومی یک سرزمین ایجاد می کنند. البته با کمی کمک و حمایت می توان آنها را شادابتر و انبوه تر هم کرد.
@sahatzist
✅ در این یاداشت نمی‌شود همه راه حل‌ها را داد. اما به شهرداری پیشنهادی دارم: حال که علیرغم مخالفت‌ها پارک پردیسان به شهرداری واگذار شده است، لازم است ساختاری جدید به نام «فضای سبز طبیعی و بومی» ایجاد کند. وظیفه این تشکیلات شناسایی و حفاظت محیط‌های طبیعی، احیا و ژینایی اکوسیستم‌های تخریب شده از جمله رود دره‌ها ، کاشت و تحقیق در مورد گونه‌های بومی و ایجاد پارک‌های طبیعت باشد. چنین تشکیلاتی به هیچ وجه نباید به دست پیمانکاران و دلالان سپرده شود. در شهرداری صدها متخصص با مدارج بالا استخدام شده‌اند که اتفاقا دانش چنین کارهایی را هم دارند. کافی است هم