این مطلب تلخیصی است از مقاله «جهانِ گیاه‌خواران، رؤیای اقتصاد جهانی است» نوشته لورِن کِسانی دیویس و ترجمۀ: نجمه رمضان که در تارنما

این مطلب تلخیصی است از مقاله "جهانِ گیاه‌خواران، رؤیای اقتصاد جهانی است" نوشته لورِن کِسانی دیویس و ترجمۀ: نجمه رمضان که در تارنمای ترجمان منتشر شده است.
@sahatzist
🍗وقتی گیاه‌خوارانِ جهان سر میز شام دست رد به مرغ مادربزرگ می‌زنند، بازپرسی می‌شوند. آنان استدلال‌های زیادی برای نخوردن گوشت دارند. بسیاری از این استدلال‌ها معروف‌اند؛ مثل تلاش برای آزاررسانیِ کمتر به حیوانات، سودرسانی به محیط‌زیست یا داشتن زندگی سالم.

➕حالا به این فهرست، وضعیت اقتصادی را هم بیفزایید. در مطالعه‌ای که در پراسیدینگز آو نشنال آکادمی آو ساینسز چاپ شد، مارکو اسپرینگمن و همکارانش در دانشگاه آکسفورد تخمین زدند که اگر مردم الگوهای کنونیِ مصرف گوشت را ادامه دهند و به رژیمی متعادل‌تر و گیاهی‌تر روی نیاورند، تا قبل از سال ۲۰۵۰، برای ایالات متحده سالانه بین ۱۹۷تا ۲۸۹میلیارد دلار و برای اقتصاد جهانی بالغ بر ۱.۶تریلیون دلار هزینه به بار خواهند آورد.
@sahatzist
دکتر اسپرینگمن یکی از محققینی است که با پژوهشگاه مارتینِ دانشگاه آکسفورد، در «برنامۀ آیندۀ غذا» همکاری می‌کند. او معتقد است: «خیلی سخت است که انسان واقعاً درک کند جلوگیری از تغییرات اقلیمی یا پیشگیری از مرگِ حتی یک نفر بر اثر بیماری‌های مربوط به رژیم غذایی، چقدر ارزشمند است. هدف ما این بود که میزان این منافع را روشن سازیم.»

✅اسپرینگمن و گروهش سناریوهای بالقوۀ متعددی را برای رژیم غذایی در سال ۲۰۵۰ تصور کردند. آنان هزینه‌های مراقبت بهداشتی و نیز هزینه‌های مرتبط با آب‌وهوا را در دو حالت با هم مقایسه کردند:

1️⃣ نخست، در حالتی که جهان، رژیمِ پرگوشت فعلیِ خود را ادامه دهد و
2️⃣دوم، حالتی که به رژیمی هماهنگ با توصیه‌های رژیم جهانی روی آورَد.

در بسیاری از مناطق جهان، این تغییر حالت به‌معنای کاهش شدید مصرف گوشت و خوردن میوه و سبزیجات بیشتر است. اسپرینگمن همچنین هزینه‌های فرضی این‌ها را هم محاسبه کرد:

1️⃣ جهانِ گیاه‌خواران، یعنی رژیمی بدون گوشت
2️⃣ گیاه‌خوارانِ محض، یعنی رژیمی بدون تخم‌مرغ، لبنیات یا هر نوع محصولات حیوانی.
@sahatzist
محققان همچنین هزینه‌های مستقیمِ مراقبت بهداشتی در رژیم پرگوشت و هزینه‌های غیرمستقیم ناشی از پرستاری بدون حقوق از اعضای خانواده و دوستان و روزهای کاریِ ازدست‌رفته را محاسبه کردند. برای تعیینِ کمیتِ صرفه‌جویی حاصل از کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای که مرتبط با گوشت بودند، از مقیاسی استفاده کردند که «هزینۀ اجتماعی کربن» نام دارد. این مقیاس، میزان آسیب‌های آتی ناشی از انتشار هر یک تن کربن را تخمین می‌زند.

حالا سوال اساسی این است :
اگر مردم گوشت کمتری می‌خوردند، در ایالات متحده و سراسر جهان چقدر صرفه‌جویی می‌شد؟
شاید رقم باور نکردنی به نظر برسد اما 👇👇👇
@sahatzist
💰💰اسپرینگمن و گروهش با استفاده از مقیاسی تقریبا دقیق، که «ارزش یک زندگیِ آماری» نام دارد صرفه‌جوییِ ناشی از نخوردن گوشت را در حدود ۲تا۳تریلیون دلار در ایالات متحده و ۲۰تا۳۰تریلیون دلار در سراسر جهان تخمین می‌زند.

و تازه همه این ها همۀ این‌ها بدون ملاحظۀ تعداد مرگ‌ومیرهای مرتبط با چاقی و بیماری‌های عروقی قابل‌پیشگیری و اثرات جانبی ناشی از کاهش سطح تولید گازهای گلخانه‌ای است.

البته نویسندگان تأیید می‌کنند که روش‌های ارزیابی‌ای که آنان استفاده می‌کنند، در بسیاری از موارد قطعی نیستند. رسیدن به میزان صرفه‌جوییِ شناسایی‌شده در این روش‌ها مستلزم بررسی گستردۀ الگوهای رژیمی سراسر جهان است. لازم است جمعیت جهانی، مصرف گوشت قرمزِ خود را تا ۵۶درصد کاهش دهد، مصرف میوه و سبزیجات را ۲۵درصد افزایش دهد و ساده‌تر آنکه از کل کالری مصرفی خود ۱۵درصد کم کند.
@sahatzist
اما ارزش‌گذاری مالی روی این اثرات، که قبلا تثبیت شده‌اند، اهمیت دارد: نخست برای اینکه این ارقام، راهنمای سیاست‌گذاری می‌شوند. اسپرینگمن بیان داشت که کشورها می‌توانند در زمان بررسیِ اجرای برنامه‌هایی برای کاهش مصرف گوشت قرمز یا افزایش مصرف میوه و سبزیجات، این هزینه‌های بهداشتی و زیست‌محیطی را مقایسه کنند. همچنین می‌توان از این ارقام مالی درجهت تحلیل سیاست‌های بالقوه مانند مالیات‌های جدید یا تغییر مقررات تبلیغات مواد غذایی استفاده کرد.

اسپرینگمن اظهار داشت: «بسیاری از تحقیقاتِ بهداشتی، نشان داده‌اند که اگرچه افر