گزارش روزنامه ایران از مصائب آبی پوشه‌ای از مردم ایران: به سختی آب خوردن!. سمت «هوتگ» می‌دوند

گزارش روزنامه ایران از مصائب آبی پوشه ای از مردم ایران : به سختی آب خوردن!
@sahatzist
✅بچه‌ها سمت «هوتگ» می‌دوند. هوتگ جلویی، خشک است؛ گودال وسیع بی‌آب که کف آن را ترک‌های ناشی از خشکسالی پوشانده‌اند و سایه چند نخل، ظاهری سایه‌روشن به آن داده. هوتگ پشتی آب دارد؛ حجم کم‌عمق سبز رنگ که نوار باریکی از لجن لزج، حاشیه‌اش را به محلی برای تجمع حشرات تبدیل کرده است.

✅بچه‌ها سعی می‌کنند وخامت وضعیت را با اشاره به انبوه مگس‌های حاشیه هوتگ، نشان دهند. یکی‌شان بی‌محابا خودش را به پرازدحام‌ترین نقطه تجمع حشرات می‌رساند و همان‌طور که با دست، مگس‌ها را از سر و صورت‌اش دور می‌کند، چیزهایی به زبان بلوچی می‌گوید. هوتگ به گودالی گفته می‌شود که محلی‌ها خودشان آن را حفر می‌کنند تا موقع بارندگی، آب داخل‌اش جمع شود. از آب جمع‌ شده داخل هوتگ برای شست و شوی بدن، ظروف و لباس استفاده می‌شود. مواقعی که آب هوتگ تازه و تمیز باشد، از آن برای خوردن هم می‌شود استفاده کرد. این را یکی از اهالی روستا می‌گوید. روستای جَنگارک از توابع دهستان پیرسهراب منطقه دشتیاری چابهار؛ منطقه وسیعی که مردمش سال‌هاست با مشکل کمبود آب آشامیدنی مواجه‌اند.
@sahatzist
✅آن طرف هوتگ، دخترها مشغول پر کردن قابلمه‌های بزرگ هستند. نهایتاً 10، 11 ساله‌اند. راضیه، دختری با شال نارنجی و لباس بنفش، جلوتر از بقیه نشسته.
- راضیه‌داری چه کار می‌کنی؟
- آب برمی‌دارم برای ظرف و لباس.
- برای خوردن چطور، از همین آب می‌خوری؟
- آره، اگر خیلی تشنه باشم.
@sahatzist
✅تشنگی یعنی، زبانی که به سقف دهان می‌چسبد درحالی که ته منبع، آنقدر آب نیست که عطش را فرو بنشاند. تانکرهای آبرسانی برای روستا آب می‌آورند. روستا قبلاً منبعی برای ذخیره‌ آب نداشته، حالا خیران برایشان یک منبع گذاشته‌اند. آب را به مصرف آشامیدن می‌رسانند. آب هوتگ را نمی‌شود آشامید، غیراز وقتی که تشنگی امان ندهد. دخترها قابلمه‌ها را پر می‌کنند و روی سرشان می‌گذارند و از شیب دامنه هوتگ بالا می‌آیند و سمت خانه‌ها می‌روند.
@sahatzist
ساحت زیست
https://goo.gl/S4yvMY