چرا طرح پنج هزار دوچرخه اشتراکی در تهران شکست خواهد خورد؟

چرا طرح پنج هزار دوچرخه اشتراکی در تهران شکست خواهد خورد؟
@sahatzist
🔻محمدعلی افشانی شهردار محترم تهران همان طور که در تصویر پیداست به هماره جمعی از مقامات راهنمایی و رانندگی و نیروی انتظامی ، از اولین نسل دوچرخه های اشتراکی در ایران رونمایی کرده است.
دوچرخه اشتراکی به این معنی است که شما لازم نیست دوچرخه را ازهمان محلی که تحویل گرفته اید تحویل دهید و می توانید پس از استفاده از این دوچرخه، آن را در هر نقطه ای از سطح شهر رها کنید تا فرد دیگری از آن استفاده کند.

🔻این طرح در نگاه اول نقطه شروع قابل قبولی به نظر می رسد. ترویج فرهنگ دوچرخه سواری از سوی حاکمیت به هر حال باید از جایی شروع شود. اما مشکل اینجاست که از جای بدی شروع شده و شیپور از سرگشادش در حال نواخته شدن است!
نه تنها این طرح بلکه هر طرح دیگری که تنها مبنی بر "عرضه دوچرخه" در تهران باشد موفق نخواهد بود. چرا؟
@sahatzist
🔻هر تکنولوژی به خصوص در حوزه حمل و نقل به زیرساخت و خدمات تعمیر و نگهداری نیاز دارد. هواپیما به باند فرود، کشتی به دریا، خودرو به جاده آسفالته و قطار به ریل نیاز دارد. در عین حال همه این ها نیز نیاز به تعمیرکاران و تکنسین های مجرب دارند که در تمام جغرافیای مورد استفاده پخش شده باشند. اگر مشاهده شد که گروهی در حال وارد کردن واگن های قطار برای ترویج استفاده از حمل و نقل ریلی هستند در حالی که هنوز خط راه آهن وجود ندارد، باید به یک جای کار شک کرد.
دوچرخه نیز از این امر استثناء نیست. دوچرخه به مسیر دوچرخه، فروشگاه های لوازم یدکی و تعمیرگاه های مختلف و متنوع در سطح شهر نیاز دارد. همان طور که اساسا نمی توان از اسب به عنوان یک وسیله حمل و نقل پاک استفاده کرد چون زیرساخت های لازم برای آن وجود ندارد از دوچرخه نیز نمی توان برای شهر تهران استفاده کرد.
اصولا تهران از ابتدای مدرنیزه شدن و در ادامه بعد از انقلاب نه فقط برای دوچرخه که برای وسائل حمل و نقل عمومی نیز طراحی نشده است. اتوبان ها و بزرگراه ها محلات شهر را قیچی کرده و از هم جدا کرده اند. حتی به جرات می توان گفت دسترسی به محدوده جغرافیای نیمی از شهر تهران بدون استفاده از اتوبان ها ممکن نیست. ورود دوچرخه سواران به این اتوبان ها و خیابان ها با توجه به سرعت بسیار کم و عدم توانایی دوچرخه در فرارهای پرسرعت، بسیار خطرناک بوده و می توند باعث مرگ یا نقص عضو دوچرخه سواران شود. همان طور که قبل از افتتاح خطوط بی آرتی باید ابتدا مسیر آن ساخته شود برای افتتاح دوچرخه سواری در شهر تهران نیز ابتدا باید مسیرهای امن آن ایجاد شود.
@sahatzist
🔻مطلب بعدی عدم وجود فروشگاه های لوازم یدکی و تعمیرگاه های مختلف برای کمک به دوچرخه سواران است. در حال حاضر فروشگاه های عرضه سیگار و قلیان ذغال بیشتر از فروشگاه های فروش دوچرخه، و قلیان سراها بیشتر از تعمیرگاه های دوچرخه است. تجربه شخصی من از استفاده دوچرخه این است که هر وقت نیاز به تعمیر کار داشته ام باید چرخ را در صندوق عقب ماشین جا داده و به میدان گمرک ببرم. مجموعه حاکمیت به راحتی می تواند با تخفیف ها مالیاتی و کم کردن عوارض تجاری برای فروشگاه های عرضه و تعمیر دوچرخه باعث ازدیاد این مراکز در شهر تهران شود.

🔻توپوگرافی تهران مملو از پستی و بلندی است. در چنین شهری دوچرخه های معمولی به هیچ وجه کارکرد ندارند. تنها راه چاره ورود دوچرخه های برقی است تا در مسیرهای سربالایی نیز امکان استفاده داشته باشند.

🔻ممنوعیت دوچرخه سواری بانوان که با وجود نبود صراحتی قانونی به صورت غیرقانونی از سوی نیروهای انتظامی اعمال می شود عاملی بازدارنده در همه گیر شدن فرهنگ دوچرخه سواری است. مگر می توان هر نوع ورزش همگانی را با حذف نیمی از افراد جامعه ترویج کرد؟!!!

🔻در نهایت می توان پیش بینی کرد ورود اینچنین دوچرخه به سطح شهرتهران بدون اینکه زیرساخت های سخت افزاری و نرم افزاری آن مهیا باشد تنها به سود پیمانکاران این طرح است و به زودی با پایان یافتن بودجه خرید،نگهداری و تعمیر این دوچرخه ها پنج هزار دوچرخه خراب و پنچر و فرسوده به انبار شهرداری وارد شده و به صورت کیلویی به مزایده گذاشته خواهد شد.
ایمان معمار
@sahatzist
ساحت زیست
http://uupload.ir/files/7ms3_photo_۲۰۱۸-۰۸-۲۸_۱۲-۴۳-۱۱.jpg