قسمتی از گزارش چاپ شده در دو هفته نامه جامعه پویا در باره آلودگی هوا

قسمتی از گزارش چاپ شده در دو هفته نامه جامعه پویا در باره آلودگی هوا

@jameepouya

درباره مقصران وضعیت امروز هوای کلان شهرها و راه حل های برطرف کردن آن اجماع کمی بین دولتمردان فعلی و سابق وجود دارد. با این وجود همه متفق القولند که این معضل از یک آسیب زیست محیطی و یک متغیر عینی تبدیل به یک مچ گیری سیاسی و متغیر ذهنی شده است. به این شکل که با بحرانی شدن مساله آلودگی رسانه های اصول گرا انتقاد می کنند که چرا اصلاح طلبان در برابر این امر سکوت اختیار کرده اند، در صورتی که در زمان ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد همیشه در حال اعتراض به آلودگی هوا بوده اند، بعد نوبت اصلاح طلبان است تا انتقاد کنند که چرا اصولگرایان در زمان احمدی نژاد درباره آلودگی اعتراضی نداشتند و حالا آلودگی را پیراهن عثمان کرده اند و بعد این چرخه باطل تا گرم شدن هوا و برطرف شدن خود به خودی صورت مساله ادامه می یابد! یعنی محل و موضوع نگرانی نخبگان سیاسی نه برطرف کردن آلودگی هوا و دغدغه زندگی مردم که دعواهای جناحی به شدت فرسایشی شده است.
همه جنجال های سیاسی در حالی است که کارشناسان متفق النظرند که عواملی مثل بنزین غیر استاندارد، کیفیت نامناسب خودروهای تولیدی، معادن شن و ماسه و کارخانه های آلاینده اطراف کلان شهرها، زباله سوزی های گسترده حاشیه شهرها، عدم کفایت سیستم حمل و نقل شهری وخودروها و موتورسیکلت های فرسوده جزو متهمان اصلی آلودگی هوا ذکر شده اند که می توان با برنامه ای منسجم و به دور از حاشیه های سیاسی نسبت به برطرف کردن آن اقدام نمود.
@sahatzist
اگر حلقه مفقوده سیستم قضایی کشور را اجرای عدالت بدون درنظرگفتن جناح بندی های سیاسی افراد بدانیم، آن وقت آلودگی هوا الگوی بسیار مناسبی برای مسئولان قوه قضاییه است چراکه این هوا هم از اصولگرایان قربانی می گیرد و هم از اصلاح طلبان و هم از مردم عادی!
جناح بندی سیاسی و مرزبندی های دینی به هیچ وجه تعیین کننده قربانیان هوای ناسالم کلان شهرها نیستند. می توان گفت که همان طور که بمب های رژیم بعثی برای قتل عام مردم ایران علاقه ای به بررسی عقاید قربانیان و میزان دوری و نزدکی شان با نظام نداشتند، آلاینده های متنوع موجود در هوای امروز نیز چنین رفتاری را از خود بروز می دهند . با این تفاوت که آن زمان جنگ یک "مشکل اضطراری" تلقی می شد و هیچ کس کوچکترین تردیدی درباره وحدت دربرابر دشمن مشترک خارجی نداشت اما امروزه با این که اثرات کوتاه مدت و بلند مدت این معضل کمتر از یک جنگ تحمیلی نیست اما آلودگی هوا یک "امر طبیعی " پنداشته شده که حداکثر "آزاردهنده " اعتبار می گردد. دکتر غلامرضا کاشی جامعه شناس برجسته کشور در این باره معتقد است مجموعه حاکمیت سیاسی در سال های اخیر چنان عمل کرده اند که مساله امنیت را مهمترین مساله اضطراری ایران جلوه دهند _جدا از اینکه آیا واقعا این گونه هست یا نه_ و به این ترتیب مسائلی اضطراری دیگر مثل مصائب محیط زیستی و وضعیت مصرف آب از متن به حاشیه رانده شده اند، به گونه ای که مردم از این که احساس می کنند وضعیت کوچه و خیابان هایشان همچون درعا و رقه نیست احساس آرامش می کنند، اما از اینکه می دانند در روز حداقل سیصد الی چهارصد نفر مستقیما به خاطر آلودگی هوا جانشان را از دست می دهند و احتمالا در آینده ای نزدیک برای مصارف حیاتی آب هم در مضیقه خواهند بود، نگرانی از خود بروز نمی دهند.
#ایمان_معمار
@sahatzist

http://u1.img7.ir/MAobF.jpg