محیط زیست نیازمند نظریه پردازی است. نشرو بازنشر مطالب در این کانال به معنای تایید آن ها نیست. صفحه ما در اینستاگرام https://instagram.com/sahat_zist?utm_source=ig_profile_share&igshid=oiuzhhz712pw تماس و پیشنهادات: @sahatzistadmin @AnooshehZahra
🍿🍟🍔🍹 به چه مقدار از غذایی که میخوریم، واقعاً نیاز داریم؟!
🍿🍟🍔🍹 به چه مقدار از غذایی که میخوریم، واقعاً نیاز داریم؟!
@sahatzist
⭕️ در این یادداشت قرار نیست درمورد چاقی مفرط، چالش کاهش وزن، دیابت و تنگی عروق یا انواع بیماریهایی که ممکن است براثر پرخوری و دریافت بیش از نیاز غذاهای پرکالری در انتظارمان باشد حرف بزنیم. همینطور قرار نیست حتّی به خیابانخوابهایی فکر کنیم که غروبها چشم امید به زبالهدانهای بزرگ پشت درِ رستورانهای شیک و لوکس دوختهاند. فقط قرار است در انتها به حجم معدههایمان بیشتر توجّه کنیم‼️
@sahatzist
⭕️ خوانندگان ساحت زیست، چندی پیش در همین کانال، مقالهای خواندند مبنی بر تلاش سه دانشمند در یکی از دانشگاههای امریکا که سعی داشتند علاوه بر تولید غذاهای بازیافتی از پسماندهای غذایی و مواد غذایی دورریخته شده، میزان ارزش غذایی و مطلوبیت آن را نزد مصرفکننده ارزیابی کنند. دو نکتهی ساده و در عین حال بسیار مهم در این خبر، برای نگارنده قابل توجّه بود:
@sahatzist
⭕️ نخست؛ رواج مصرفگرایی افراطی در طبقات متوسط و نسبتاً مرفّه جوامع و مسابقهای است که در تولید، ترکیب و نوآوری در تهیهی غذاهای بیشتر، جدیدتر و اغواکنندهتر در میان تولیدکنندگان صنایع غذایی شکل گرفته؛ رستورانهایی که برای جلب مشتریان و رقیبِ پیروز بودن، به این حدّ از تنوّع ونوآوری در شکل غذا نیز قانع نیستند و سعی در آن دارند که با ارائهی ساندویچهای غولآسا و سینیهای چندنفرهی غذا و کیکهای چندلایهی لبریز از شکلات و بشقابهای سررفته از انواع سبزیجات که صرفاً برای تزئین غذا به کار رفتهاند و بیشترشان دستنخورده باقی میمانند برای هر نفر، که هرکدام میتواند دو تا چهار نفر را کاملاً سیر کند، کسب اعتبار و به اصطلاح «برندسازی» کنند. روندی که حتّی به سفرههای خانگی نیز سرایت کرده و مسابقهی کدبانوگری، یعنی میوهآرایی، یعنی تبدیل کردن میزهای شام و ناهار مهمانی و جشن به تپّههای انباشتهی کاردستیهای ساخته شده از مواد خوراکی که غالباً خیلی بیشتر از نیاز غذایی افراد حاضر در چنین مراسمی هستند.
@sahatzist
⭕️ دوّم؛ مقالهی مورد بحث میگوید که زنگ هشدارِ تولید موادّ غذایی اعم از انواع گوشت و محصولات کشاورزی، در پی بحرانهایی نظیر انفجار جمعیت، تغییرات اقلیم، بحران آب و غیره، چنان به صدا درآمده که باید به جای تولید موادّ غذایی، برای سیر کردن جمعیت جهان به زبالهها و دورریزها سلام کنیم.
@sahatzist
⭕️بمانَد که مسابقهی صنایع غذایی چه دریایی از پسماندهای تجزیهناپذیر بستهبندی را به آب و خاک تحمیل کرده است و چه گونههای جانوری و گیاهی که در این راه از بین رفتند یا در معرض نابودی قرار دارند و بمانَد ضربههای عمیقی که به تنوع زیستی جهان از یک سو به این خاطر و از سویی به دلیل رویکرد استفاده از محصولات تراریخته، به خاطر ترس بشر از کمغذایی وارد میشود. پس ما با لذّتجویی افراطی درمورد غذا و تن دادن به مسابقهی لایتناهی صنایع غذایی هم میتوانیم کمر به نابودی منابع طبیعی ببندیم.
@sahatzist
⭕️ شاید به جای پیوستن به پویشهای شیک مثل #گیاهخواری، #چالش-لاغری و امثال آن، خوب باشد فقط به حجم معده فکر کنیم. ما به عنوان عضوی از چرخهی زیستی جهان مجازیم مثل همهی زیستمندان این ابَراکوسیستم به اندازهی نیاز از هرچه که با طبیعتمان سازگار است بخوریم. و فقط اگر به همین اندازهی نیاز فکر میکردیم نه لازم بود مبلّغ گیاهخواری شویم و نه نیازی به هیچ فکر تازهای برای تولید غذا داشتیم.
🖋 زهرا انوشه
yon.ir/hRo38