محیط زیست نیازمند نظریه پردازی است. نشرو بازنشر مطالب در این کانال به معنای تایید آن ها نیست. صفحه ما در اینستاگرام https://instagram.com/sahat_zist?utm_source=ig_profile_share&igshid=oiuzhhz712pw تماس و پیشنهادات: @sahatzistadmin @AnooshehZahra
🔵 فایل صوتی برنامه پرگار درباره گیاهخواری و چند پرسش درباره آن
🔵 فایل صوتی برنامه پرگار درباره گیاهخواری و چند پرسش درباره آن
🔸برنامه پرگار این هفته با دعوت از دوتن از اساتید فلسفه به موضوع گیاهخواری پرداخته است. یکی از این مهمانان آرش نراقی با نام مستعار احمد نراقی نویسنده، مترجم و دانشیار کالج موروین است. عمدهٔ فعالیتهای وی در زمینهٔ فلسفهٔ دین و معرفتشناسی است.مهمان دیگر اسفندیار طبری مدرس و پژوهشگر در رشته فلسفه اخلاق و سیاسی و استاد فلسفه در دانشکده عالی نورنبرگ – آلمان و از مدیران تارنمای فلسفی-اجتماعی خرمگس است که این تارنما مرجعی معتبر برای جویندگان فلسفه به شمار می رود.در انتهای این پیام فایل صوتی این برنامه قرارداده شده است .
🖋 #صدیق_قطبی
@sahatzist
🔅مدت زیادی است که با پرسش روایی یا ناروایی گوشتخواری درگیرم. در گفتوگوی اخیر برنامهی پرگار با دکتر آرش نراقی و دکتر اسفندیار طبری با موضوع «آیا گوشتخواری غیراخلاقی است؟» همچنان پرسشهایی پاسخ گفته نشد.
🔅آرش نراقی میگوید مگر آنجا که برای حفظ حیات خود ناگزیر باشیم، گوشتخواری روا نیست. اما وقتی بقای ما در مخاطره افتاد، اشکالی ندارد با اعمال کمترین درد به حیوانات، آنها را مصرف کنیم. آرش نراقی میگوید حیوانات هم حقی دارند. اسفندیار طبری میگوید مقولهی حق تنها میان آدمها که واجد کرامت انسانی هستند معنا دارد و نباید آن را به حیوانات تعمیم داد. کسی حق دارد که توان مطالبهی آن را هم دارد، اما حیوانات توانایی مطالبه ندارند. آرش نراقی میگوید کودکان و نیز انسانهای عقبماندهی ذهنی نیز توانایی مطالبهی حق ندارند، اما واجد حقوقی هستند.
🔅سؤالی که طرح نشد شاید این است که به چه مجوّز اخلاقی ما میتوانیم برای حفظ حیات خود، حیات موجود دیگری را قربانی کنیم؟ چرا همانطور که اخلاقاً حق نمیدهیم انسانی که از فرطِ گرسنگی در شُرُف مرگ است، انسان دیگری را بخورد و یا کودک و معلولی را بخورد، ناروا نمیدانیم که برای حفظ حیات خود، حیات جانداری را که از گونهی دیگری است از میان ببریم؟
@sahatzist
🔅پرسش دیگر این است که اگر مسأله دائر مدار درد و رنج است و نه کرامت ذاتی انسان، و صِرفاً گوشتخواری تا آنجا نارواست که مایهی تحمیل درد و رنج بر حیوانی شود، نمیتوان این روایی اخلاقی را به انسانخواری در شرایط ناگزیر و با حذف مادهی درد و رنج تعمیم داد؟ مثلا فرض کنید سه نفر در قایقی گمشده در دریا هستند که از فرط گرسنگی در حال مرگند و فرض کنیم این امکان وجود دارد که دو نفر از این سه، فرد معلول ذهنی را به شیوهی کاملاً بدون درد بکشند و از او تغذیه کنند. آیا عمل این دو که صِرفاً به منظور حفظ حیات خود و از سرِ ناگزیری است و ضمناً با حذف هرگونه درد و رنج است، رواست؟ اگر روا نیست، چرا مصرف گوشت حیوانات در چنین شرایطی رواست؟
🔅به گمان من چه مبنای ناروایی گوشتخواری پرهیز از درد و رنجِ غیرلازم باشد و چه عقیده به حقِ حیات و حمایت از حیات دیگر موجودات، دشواریهای نظری همچنان به قوت خود باقی است.
به گمان من روا دانستن گوشتخواری در شرایط اضطرار و برای حفظ حیات، از رهگذرِ فرض گرفتنِ برتری ذاتی گونهی انسانی بر دیگر گونهها و عقیده به حیات عالیتر آدمی ممکن است. فرضی که بعید است جز از منظر ادیان ابراهیمی بتوان برای آن دلایلی دستوپا کرد.
منبع: تارنمای صدانت
@sahatzist
برای دریافتفایل صوتی برنامه پرگار می توانید از لینک زیر استفاده کنید. حجم این فایل 10مگابایت است👇
ساحت زیست