دولت خودروساز و مساله محیط زیست.. 🖋. کارشناس ارشد محیط زیست پایدار و سیستمهای انرژی

دولت خودروساز و مساله محیط زیست

🖋 #مسلم_یوسف_زاده
کارشناس ارشد محیط زیست پایدار و سیستمهای انرژی

منبع : تارنمای روزنامه بهار
#قسمت_سوم
@sahatzist
دوستی می گفت انتقاد کردن خالی هنر نیست؛ باید مصلح بود و در کنار درد از درمان نیز سخن گفت. نکته ظریف و متینی است. گرچه رسیدن به یک راه حل جامع با توجه به شرایط اقتصادی- سیاسی- اجتماعی جامعه ایران کار سهلی نیست؛ ولی لااقل می توان مواردی را پیشنهاد کرد:
1- سهام دولتی یا شبه دولتی شرکتهای خودروساز را باید بزرگترین عامل مشکل آلودگی و ترافیک سنگین شهرهای بزرگ، مصرف بی رویه سوخت و عدم وضعیت مناسب ناوگان حمل و نقل عمومی دانست این سهام باید به صورت کامل و شفاف به بخش خصوصی واقعی منتقل گردد. بخش عمومی به هیچ وجه نباید از تولید خودروی سواری به هزینه تخریب کالاهای عمومی منتفع شود.
2- اگر قرار است دولت همچنان تصدی بخشی از صنعت خودرو سازی را در دست داشته باشد، به نظر می¬رسد این بخش باید به ساخت خودروهای بزرگ مناسب برای حمل و نقل عمومی شامل اتوبوس و مینی بوس محدود شود و ساخت خودروهای سواری کاملا به صورت خصوصی انجام شود.
@sahatzist
3- در هر صورت چه با تصدی گری مستقیم و چه با حمایت از طریق دادن سوبسید، باید تولید خودروهای بزرگ حمل و نقل عمومی افزایش و درنتیجه قیمتشان در بازار تا حد ممکن کاهش یابد. در این صورت شرکت های حمل و نقل مسافر امکان خواهند یافت ناوگان خود را توسعه دهند و عملا حمل و نقل عمومی چه به لحاظ کمی و چه به لحاظ کیفی گسترش خواهد یافت.
4- با توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی، دولت می تواند به تدریج با استفاده از ابزارهایی مانند مالیات یا فروش مجوز رانندگی خودروی شخصی و یا تعریف محدودیت ترافیکی و اعمال جرایم سنگین، استفاده از خودروهای سواری را محدود کند و مردم را به مسافرت با ناوگان عمومی ترغیب کند.
@sahatzist
اعمال روشهایی مانند روشهای فوق عملا تولید خودروی سواری را محدود خواهد کرد. شاید گفته شود که خودروسازی صنعت مادر است و گردش چرخ آن صنایع وابسته را نیز به حرکت در می آورد. این اشکال البته در چهارچوب نظری تعریف شده برای اقتصاد ایران و حتی نظریه غالب اقتصاد جهانی قابل طرح است؛ چهارچوبی که خود را در منابع مادی، طبیعی و اکولوژیک سیاره زمین محدود نمی داند و عملا آسیب های وارده به چنین مواردی را خارج از سیستم (Externality) برآورد می کند. ولی حقیقت این است که ارزش هوایی که به رایگان تنفس می کنیم و اکوسیستمی که ادامه حیات را برایمان مقدور کرده است از تمام ارزش های تعریف شده اقتصادی بالاتر است. زندگی را با هیچ چیز مادی دیگری نمی توان معاوضه کرد. بازتعریف اقتصاد در میدان محدود منابع و ظرفیت زیستی سیاره اساس توسعه پایدار است.
@sahatzist
پایان
http://uupload.ir/files/5twg_دولت_خودروساز3.jpg