روزی که فلسفه به محیط زیست رسید.. قسمت دوم:. منبع: خبرگزارى مهر

روزی که فلسفه به محیط زیست رسید.
قسمت دوم :
منبع : خبرگزارى مهر
@sahatzist
..در اوایل دهه ۱۹۸۰ " کاب" کتاب دیگری با همکاری "چارلز بریچ " تحت عنوان « آزادی زندگی» منتشر کرد. این کتاب رویکردی فلسفی اتخاد کرده بود که با فلسفه ارگانیسم (زیستمند) "آلفرد ورث وایتهد" هماهنگی داشت."رابین آتفیلد" فیلسوفی اهل ولز، کتابی تحت عنوان «نگرانی اخلاق زیست محیطی نوشت» که اولین کتابی بود که به طور کامل پاسخی به "پاسمور" تلقی می شد. سال 1982 نقطه عطفی در اخلاق زیست محیطی به حساب می آید زیرا به ناگاه موج عظیمی از کتاب های در این باره پیشخوان کتاب فروشی ها را فراگرفت.
@sahatzist
در این میان می توان به کتاب « احترام به طبیعت»، نوشته "پا تیلور"، «اخلاق زیست محیطی» ، نوشته "هلمز رولستون"، « اقتصاد زمین» ، نوشته "مارک ساگوف"، « بنیادهای اخلاق زیست محیطی» نوشته "اوژن سی هارگرو" و مجموعه مقالات "جی بارید کالیکات"، « در دفاع از سرزمین اخلاق»، مقاله «چرا تنوع طبیعی را حفظ کنیم؟» و کتاب های بسیار که توسط "کریستین شرادر فرچت" اشاره کرد.
@sahatzist
در دهه ۱۹۸۰ دومین جنبش به نام اکوفمنیسم (ecofeminism) به وجود آمد. اکوفمنیسم دربرگیرنده متفکران بسیاری از دیگر عرصه ها بود، "کارن وارن" مهمترین فیلسوف این رشته به شمار می رود. به دنبال این جنبش سومین جنبش ، بوشناسی اجتماعی بر اساس دیدگاه های "ماری بوکچین" شکل گرفت. ارتباط مهم میان محیط شناسان افراطی و محیط شناسان آکادمیک تأسیس مجله بوم شناسی "ترامپیتر" بود.
@sahatzist
در سال ۱۹۸۹ ، انتشارات اخلاق زمین به عنوان یک انتشارات محبوب زیست محیطی شروع به کار کرد. این موسسه در اصل قصد داشته آثار منتشرشده را با چاپ جدید تجدید چاپ کند ، اما پس از آن به عنوان انتشارات مرکز احترام به زندگی و محیط زیست فعالیت کرده و بر پیشرفت های بین المللی در این عرصه تمرکز کرد. سال ۱۹۹۰ با تاسیس انجمن بین المللی اخلاق زیست محیطی آغاز شد که با تلاش های گسترده "لارا واسترا" و "هلمز رالستون" پایه گذاری شد. این انجمن اکنون در سراسر جهان عضو دارد. در سال ۱۹۹۲، دومین مجله فلسفه مرجع در این زمینه با نام ارزش های زیست محیطی منتشر شد.
@sahatzist
در سال ۱۹۹۶، مجله تازه ای در دانشگاه جورجیان تحت عنوان « اخلاق و محیط زیست» منتشر شد ( درسال ۲۰۰۱ این مجله به انتشارات دانشگاه ایندیانا پیوست) . در سال ۱۹۹۷، دومین انجمن بین المللی با نام «انجمن بین المللی فلسفه زیست محیطی» آغاز به کار کرد. از موضوعاتی که این انجمن مد نظر خود قرار داده بود تاکیدی بر پدیدار شناسی محیطی بود. علی رغم تمام مخالفت ها، می توان "تیلور" و "رالستون" را در سطح نظری به عنوان نظریه پردازهای عینی غیرانسان مداری ارزش های ذاتی در نظرگرفت. "کالیکات" که پیرو "آلدو لئوپولد" بوده، دقیقاً نظریه پرداز غیر عینی غیرانسان مداری ارزش های ذاتی است. "هارگرو" نیز به عنوان نظریه پرداز ضعیف انسان مدار در نظرگرفته می شود.
@sahatzist
"ساگوف" به این جایگاه بسیار نزدیک است، اگر چه وی درباره ارزش های ذاتی صحبت چندانی نکرده است، وی رویکرد کانتی اتخاذ کرده و نه رویکرد ارسطویی. "برایان نورتون" که انسان محوری ضعیفی به وجود آورد، قصد داشت ارزش های ذاتی را با یک مفهوم عملگرایانه ارزش جایگزین کند. جنبش عملگرایانه ضد ارزش ذاتی دربرگیرنده فیلسوفانی همچون "آنتونی ویتون" و "آندرو لایت" است، در شرایطی که "بن مینتر" اخیراً اشاره کرده است که ارزش ذاتی را می تواند متضمن عملگرایی زیست محیطی شود.
@sahatzist
ساحت زیست
http://s1.upzone.ir/15249/0470671823.jpg