محیط زیست نیازمند نظریه پردازی است. نشرو بازنشر مطالب در این کانال به معنای تایید آن ها نیست. صفحه ما در اینستاگرام https://instagram.com/sahat_zist?utm_source=ig_profile_share&igshid=oiuzhhz712pw تماس و پیشنهادات: @sahatzistadmin @AnooshehZahra
انتخابات، آموزش عمومی و بحران آب.. 🖋.. منبع: تارنمای انسان شناسی و فرهنگ
انتخابات، آموزش عمومی و بحران آب
🖋#جباررحمانی
منبع :تارنمای انسان شناسی و فرهنگ
قسمت اول : انتخابات به مثابۀ فرصت آموزش و ارتقای فرهنگ
@sahatzist
🔸یکی از مهمترین ابعاد فضای انتخابی در ایران، شعارهای انتخاباتی است که بهخوبی فضای عمومی دغدغهها و نیازهای مردمی و مکانیسمهای پرداختن به آنها را در رابطه با قدرت سیاسی نشان میدهد. تجربۀ عمومی از انتخابات بیانگر نوعی تعلیق قدرت و واژگونشدن رابطۀ بالادستی و پاییندستی است. همیشه مردم هستند که برای امورشان سراغ مقامات میروند، ولی اینبار مسیر حرکت برعکس است؛ کسی که مقام بلندپایهای (نمایندۀ مجلس/ خبرگان/ ریاستجمهوری یا حتی شورای اسلامی) است، به سراغ مردم میرود تا رأی جمع کند. در این فضای تعلیق قدرت و رابطۀ معکوس است که نیازها و دغدغههای مردمی به شعارهای انتخابات تبدیل میشوند تا بتوان فضای فکری ـ عاطفی رأیدهندگان را به سمت کاندیدای خاص جلب کنند. به همین دلیل شعارهای انتخاباتی بیانگر ذهنیت، دغدغه، خواستهها و اولویتهای مردم و سپس صاحبان قدرت است.
@sahatzist
🔸تجربۀ موجود بیانگر حسی از توخالیبودن شعارهای انتخاباتی و خلف وعده پس از آن است. حداقل در سطح نمایندگی مجلس و شورا، انتخابات به یک بازی صوری تبدیل شدهاست. فارغ از مسئلۀ صداقت و عدم صداقت کاندیداها، بخشی از این مسئله ناشی از ناآگاهی دقیق مردم از نیازها و مهمتر از همه راههای حل و مکانیسمهای پیگیری آن است. به همین دلیل دغدغهها در نهایت به شعارهای ضعیف و سطحی بدل میشوند که بهراحتی قابل تخلف و فراموشی خواهند بود. در نتیجۀ این شرایط، با نوعی شعارزدگی بیمحتوا و بیاثر مواجه میشویم که نه مردم میدانند دقیقاً چه میخواهند و صرفاً ایدههای کلی و متکثری دارند و مبهم هم هست و نه کاندیداها دقیقاً میدانند چه قولی دادهاند و لذا بهراحتی از زیر بار مسئولیت میتوانند شانه خالی کنند.
@sahatzist
🔸 از سوی دیگر، عموماً مهمترین معنای انتخابات برای حکومت بازتولید مشروعیت ایدئولوژی و هژمونی خودش است و این مسئله در عریانترین وجه یعنی بیان صریح ایدئولوژی و تقاضای باورمندی مردم به آن خودش را نشان میدهد. به عبارت دیگر، باورمندی به ایدئولوژی دغدغۀ اصلی کاندیداهاست، زیرا تنها مقولۀ جدی و تعیینکنندۀ موقعیت کاندیدا در ساختار قدرت است. به همین دلیل کاندیداها نه بر اساس کارایی و سودمندی برای مردم، که بر اساس نسبتشان با ایدئولوژی حکومت تقسیم میشوند. توضیح اینکه شواهد نشان میدهد تفاوت دو جناح اصلی، در انتساب یا عدم انتساب به پیروی عملی از ولایت فقیه است. اما، این مسئله در فضایی که همۀ کاندیداها در قالب پذیرش اصل قانون اساسی و ولایت فقیه حق رقابت را دارند، نوعی دعوای بیفایده است؛ یعنی، رقیبان انتخاباتی محل نزاع را نه در راه حلهای متفاوت برای مشکلات جامعه، که در موضوع مشترک و غیرقابل بحث منتقل کردهاند که در نهایت فایدهای برای مردم ندارد.
@sahatzist
🔸 این در حالی است که همۀ کاندیداها رسماً موقع ثبت نام پیروی از این اصل را اعلام کردهاند. در نتیجه، موضع غلط رقابت انتخاباتی در بلندمدت به هستۀ مرکزی نظام قدرت در ایران صدمه میزند. این در حالی است که این هستۀ اصلی، اصولاً نباید محل نزاع باشد. لذا، بخش زیادی از انرژی انتخاباتیِ ما صرف مجادلهای بیفایده برای مردم میشود، گویی ایدئولوژی جمهوری اسلامی همیشه در بحران است و باید با انتخابات آن را بازتولید کند. اگر در این شرایط، منازعه بر سر ایدئولوژی را برداریم، چیزی از انتخابات نخواهد ماند جز اندکی شعار کلیشهای. این در حالی است که سودمندی و کارایی نظام چرخش قدرت در رفع نیازهای مردم (البته نیازهای واقعی و جدی جمعی و عمومی)، بیش از هرچیز موجب اقتدار نظام خواهد شد. لذا، در گفتمان انتخاباتی، لازم است موضع رقابت نه بر سر هستۀ نظام سیاسی ایران (اندیشۀ ولایت فقیه)، بلکه باید بر سر مسائل کاربردی و دقیق مدیریت کشور یا منطقه و شهر باشد.
@sahatzist
🔸از سوی دیگر، شاید مسئلۀ مبانی قدرت در ایران در جایی مانند کلانشهر تهران قابل طرح باشد، اما مسئله آنجاست که در شهرستانهای کوچک هم حول این مسئله نزاع رخ میدهد. از این منظر بهتر است به جای رویکردی مکانیکی و سطحی به انتخابات به مثابۀ فضایی برای گسترش صوری ایدئولوژی سیاسی و بازتولید تبعیت ایدئولوژیک، آن را به مث