🌎لیبرالیسم پدر علیه لیبرالیسم پسر!. کاپیتالیسم سبز همچون بنیادگرای معتدل یک واژه پارادوکسیکال است؟

🌎لیبرالیسم پدر علیه لیبرالیسم پسر!
@sahatzist
🔻آیا کاپیتالیسم سبز همچون بنیادگرای معتدل یک واژه پارادوکسیکال است؟ آیا می توان هم تابع شاخص های مالی موسسات اقتصادی دنیا برای رشد بود و هم نظر جریانات سبز را تامین کرد؟

🔻هر ساله نهادهای اقتصادی دنیا بر اساس شاخص های تعریف شده علم اقتصاد، گزارش های مختلفی از میزان توسعه یا عدم توسعه کشورها تهیه کرده و نسبت به آینده اقتصادی آن ها گمانه زنی می کنند.طبیعتا میزان رشد اقتصادی کشورها یکی از مهم ترین معیارها برای ترسیم چشم اندازهای مالی توسط این موسسات قلمداد می شود. اما احزاب و جریانات سبز معتقدند از آنجا که اکثر این موسسات و نهادها تحت تاثیر تفکر سیاسی لیبرالیسم و تفکر اقتصادی سرمایه داری قراردارند، هیچ گاه نمی توانند معیارهای مورد نظر سبزها را تامین کنند.
@sahatzist
🔻اما یکی از نکات جالب توجه در این باره نظرات" جان استوارت میل" یکی از بزرگترین متفکران سیاسی لیرالیسم، درباره طبیعت و رشد اقتصادی است چنانکه دیدگاه های او را می توان پیشاهنگ نظرات اقتصادی سبزها دانست.میل در رساله «اندر وضعیت ثابت» خود معتقد بود یکی از تنگ اندیشانه ترین شاخص های پیشرفت اجتماعی ، اشتیاق برای کالاها و خدمات بیشتر است. میل به طرز حیرت آوری همنوا با جریانات چپ می گوید:" تها در کشورهای عقب مانده دنیاست که افزایش تولید هنوز اهمیت دارد، در کشورهایی که از همه پیشرفته تر هستند آنچه از لحاظ اقتصادی لازم است توزیع بهتر است ، که یکی از لوازم حتمی آن تحدید دقیق تر جمعیت است"

🔻میل بر خلاف اکثر اقتصاددانان کلاسیک و حتی جهان مدرن "وضعیت ثابت اقتصادی" را نه تنها نامطلوب می دانست بلکه آن را "اقتصاد رشدنایابنده" نامیده و از آن تمجید می کرد.اقتصاد رشد نایابنده را می توان طرح کلی و ابتدایی جامعه سبز و پایدار دانست. در این اقتصاد پیشرفت اقتصادی نه در جهت مصرف بیشتر و تخریب بیشتر طبیعت بلکه در جهت کاستن از ساعات کاری انسان ها خواهد بود. در حقیقت به موازات اینکه جامعه ای پیشرفت می کند، از رنج افراد جامعه و کارگران کمتر خواهدئ شد، اگر قرارباشد اختراعات ماشینی تنها باعث کاهش دستمزد کارگران و افزایش ثروت کارفرمایان شود این عمل پیشرفت و رشد نخواهد بود.
@sahatzist
🔻اقتصاد رشدنایابنده ای که میل بر آن تاکید داشت کلید حل معضلات محیط زیستی سرمایه داری است. اما ساده انگارانه است اگر باور کنیم نئولیبرالیسم امروز حاضر باشد به زبان خوش تن به چنین چیزی بدهد.

مقدمه ای که در ابتدا عرض کردم برای معرفی مطلبی است که تارنمای میدان اقدام به نشر آن نموده است. این مطلب با عنوان "چرا رشد نمی‌تواند سبز باشد؟"توسط تارنمای میدان به فارسی برگردانه شده است. برای خواندن این مطلب از لینک INSTANT VIEW استفاده کنید.

🔸چرا رشد نمی‌تواند سبز باشد؟

🔸هشدار درباره‌ی فروپاشیِ زیست‌محیطی همه‌جا به گوش می‌رسد. طیِ چند سالِ گذشته، روزنامه‌های بزرگی چون گاردین (Guardian) و نیویورک‌تایمز (New York Times) مطالبِ اخطاردهنده‌ای راجع‌به تخلیه‌ی خاک، جنگل‌زدایی، افتِ ذخایرِ ماهی و کاهشِ‌ جمعیتِ‌ حشرات منتشر کرده‌اند. عاملِ ایجادِ این بحران‌ها رشدِ اقتصادیِ جهانی و به تبعِ‌ آن بالارفتنِ مصرف است که باعثِ ازبین‌رفتنِ بیوسفرِ(۱) زمین شده و مرزهای سیاره‌ای(۲) کلیدی را در‌می‌نوردد، مرزهایی که به گفته‌ی دانشمندان فرانرسیدنِ‌فروپاشی در گروِ پایبندی به آن‌هاست.

🔸بسیاری از سیاست‌گذاران، این هشدارها را با تلاش در جهتِ برقرار نمودنِ آنچه از آن به عنوانِ «رشدِ سبز»(Green Growth) نام می‌برند، پاسخ داده‌اند. ایشان ادعا می‌کنند که تنها با سرمایه‌گذاری در فن‌آوری‌های کارآمدتر و معرفیِ ارزش‌های درست می‌توانیم در عینِ پیشرفت، اثرمان را بر جهانِ طبیعی (که هم‌اکنون نیز در سطحِ ناپایدار است) کاهش دهیم. طبقِ تعریفِ سازمان ملل، به زبانِ فنی، هدفِ نهایی «تفکیکِ مطلقِ» تولیدِ ناخالصِ‌ داخلی(۳) (GDP) از منابعِ‌ طبیعی است....ادامه مطلب در لینک زیر

ساحت زیست
@sahatzist


https://goo.gl/7Fr9TV