‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍. شماره ۱۱ …دکتر محمد‌علی اسلامی‌ندوشن

‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ #معرفی_کتاب
شماره ۱۱

#ابر_زمانه_و_ابر_زلف
دکتر محمّد‌علی اسلامی‌ندوشن

ابرِ زمانه و ابرِ زُلف، نمایشنامه‌ای است در چهار پرده بر مبنای رسواییِ عشقی‌سیاسی سال ۱۹۶۱ در اروپا.
🌷🌷🌷🌷🌷
روزگار ما هر حُسنی داشته باشد، این عیب بزرگ را داراست که از حقیقت و اصالت دور شده است. این روزگار، سیمای واقعی خود را در زیرِ زرق و برق بزک پنهان کرده؛ علاوه بر آن، نورافکن‌هایی درکنار خویش جای داده تا چشم‌ها را خیره کند، و کسی نتواند او را چنانکه هست ببیند. قشری از دروغ، گرداگرد جهان را پوشانده و بساط ریا و تزویر و تصنّع از همیشه پُر رونق‌تر است. آنچه به‌خصوص زننده است این است که بین حرف و عمل، گودالِ وحشت‌آوری دهان گشوده. مفاهیم آزادی و برابری و حق، بازیچه‌ی دست سیاستمدارانِ خودخواه گردیده؛ هر حرفی که بر زبان می‌آید برای به کرسی نشاندن آن دسیسه‌ها برپا می‌شود و مشت‌ها گره می‌گردد.
بارها دیده شده است که دنیای صنعتی، حقّ قضاوت و حتّی دفاع برای دیگران قائل نشده؛ خود، هم مدّعی بوده، هم قاضی، و هم مدافع.
بنابراین در زهدان تمدّن قرن بیستم دنیایی پرورده می‌شود که امکاناتش به ‌حدّ توقّعاتش نیست و ادّعاهایش از واقعیّاتش فاصله‌ی بسیار دارد.
در این اثر، با کمال فروتنی کوشیده شده است تا بعضی از مسائل دنیای امروز مطرح گردد. من خود به نارسائی‌های نوشته‌ی خود واقف بوده‌ام، وخاصّه می‌دانستم که اشاره به نکته‌های گوناگون، به هماهنگی و یکپارچگی اثر لطمه خواهد زد، با اینحال نتوانستم از گفتن آنچه گفتنی می‌دانستم ، چشم بپوشم.
(ابر زمانه و ابر زلف، چاپ چهارم: ۱۳۷۳، ص۷ و ۸)
🌷🌷🌷🌷🌷

این نمایشنامه پس از انتشار، مورد لطف صاحب‌نظرانی، چه در داخل و چه در خارج ایران، قرار گرفت:
۱. نویسنده‌ی این اثر با چنان مهارتی از عهده‌ی کار خود برآمده که می‌تواند غبطه‌ی بعضی از درام نویس‌های کار کُشته را برانگیزد...
در این کتاب باب سؤالهای بسیاری گشوده می‌شود که ما را(در مغرب زمین) بر آن می‌دارد که تصوّرات خود را راجع به خوشبختی مورد تجدید نظر قرار دهیم.
"هاینتس هوستینگ (Heinz Hosting) - منتقد ادبی رادیوی سار(آلمان)
گفتار مورخ ۲۶ نوامبر ۱۹۶۲"

۲. این زن بسیار دلفریبی که قهرمان داستان است، راستی که معشوقه‌ی ایدآل است. اینهمه فهم و زبان و نکته و لوندی و صداقت و زیبایی و غمزه و دلربایی، انسان را دیوانه می‌کند و آنهمه سخنان نغز و پر معنیِ او، گفتار کنیزک چینی را در مجلس اسکندر، در نظامی به خاطر می‌آورد...
"جمال زاده - مجله «راهنمای کتاب » شماره اوّل، سال هفتم"

۳. در حدود دویست و پنجاه سال پیش منتسکیو کتاب «نامه های ایرانی » خود را نوشت که در آن اوضاع و احوال عصر خویش را از قول یک ایرانی خیالی به باد تمسخر گرفته بود.
اکنون یک ایرانی واقعی، رسوایی «پروفیومو» را بهانه قرار داده و نمایشنامه‌ای بنام «ابرزمانه و ابرزلف» نوشته که در آن دنیای غرب و تمدّن و اندیشه‌ها و سیاستش در زیر ذرّه‌بین انتقاد نهاده شده. در این گفت و شنود ساده، حقایقی دلنشین و درست، لیکن تلخ، درباره‌ی غربیان بیان گردیده است.
"مجله اوریان Orient چاپ هامبورگ"
🌷🌷🌷🌷🌷

📖 ابر زمانه و ابر زلف؛ تهران: يزدان، چاپ چهارم، ۱۳۷۳، رقعی، ۱۷۴ ص.

*این کتاب به زبانهای عربی و آلمانی به وسیله‌ی ابراهيم الدسوقی شتا و رودلف گلپکه ترجمه شده است*
چاپ اوّل،۱۳۴۴ با نام مستعار «م. کنارنگ»

🆔 @sarv_e_sokhangoo