آن زمان‌ها حتی در عجله و دوندگی، آرامش و توکلی بود. گذرندگان، شناس و ناشناس به همدیگر سلام می‌کردند

آن زمان‌ها حتّی در عجله و دوندگی، آرامش و توکّلی بود. گذرندگان، شناس و ناشناس به همدیگر سلام می‌کردند. صداها رسا بود، بی‌آنکه طنینِ بی‌ادب و متجرّی داشته باشد. سرها از تکبّر افراخته نبود، در گریبان هم نبود.
پاها بر خاک بود نه بر قیر، و از این‌رو سکینتِ خاک در عصب‌ها نیز تأثیر می‌نهاد، و از همه مهمّ‌تر آنکه هنوز ماشین و دود فضای زندگی را به سموم خود نیالوده بود.

#روزها_جلد‌دوم

💎کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی‌ندوشن

🆔 @sarv_e_sokhangoo