🔍درد طرد!.. ✍️حسین قاضیان.. 🔘 ناصر ملک مطیعی هم رفت

🔍دردِ طَرد!

✍️حسین قاضیان

🔘 ناصر ملک مطیعی هم رفت. رفت، در حالی که دیگر فقط نماد سینمای ایران نبود، نماد یک درد مشترک هم بود. او یکی از نمادها و نمایندگان درد مشترک همه‌ی کسانی شده بود که در ۴ دهه حکومت اسلامی، به شکل‌های مختلف، «طرد» شدن را تجربه کرده بودند. او به نماد «دردِ طرد» بدل شده بود.

🔘 به علاوه، او نماد یک دوران هم بود، همان دورانی که به طور کلی مورد طرد قرار گرفته بود: دوران پیش از انقلاب. چون «سیاست‌های طرد» از جانب حکومت اسلامی نه فقط آدم‌ها و آثار آن دوره که کل آن دوره را به مثابه ی یک کل تجزیه ناپذیر به بیرون از تاریخ می‌راند.

🔘 حاصل ۴ دهه سیاست طرد، نه فقط آن دوران را از خاطره‌ها پاک نکرد، که مردم آن را به گونه‌ای باورنکردنی، به شکلی باشکوه و حسرت‌بار، از نو خلق کردند، حتی بسی باشکوه‌تر و پالایش‌یافته تر از آن چه در واقعیت بود. به همین دلیل است که «رضا شاه، روحت شاد» و «ناصرخان، روحت شاد» طنین یک احساس مشترک‌ در میان مرد است، احساسی از درستی و حقانیت تاریخ‌ها و آدم‌هایی که طرد شده‌اند.

🔘 طرد کردن و بیرون گذاشتن یکی از معدود سیاست‌‌های مستمر تمام دوران حکومت اسلامی بوده است. این سیاست، نه فقط آن چه را به رژیم گذشته مربوط می‌شد، بیرون می‌ریخت که حتی دایره‌ی طرد را آن قدر وسعت داد که اکنون می‌توان کلکسیونی از مقامات ارشد سیاسی همین نظام داشت که مقهور این سیاست طرد شده‌اند. وقتی سرنوشت آن مقامات این باشد، تکلیف شهروند بی‌پناه ناگفته پیداست.

🔘 گردانندگان حکومت خود بهتر از دیگران واقفند که این سیاستِ طرد نتیجه بخش نبوده است. اما بازگشت از این سیاست طردِ بی‌نتیجه، و بلکه زیانبار، چندان هم ساده نیست. آنان شاید پیش خود فکر می‌کنند بازگشت از این سیاست، بسا که به معنای بر باد رفتن تاج و تخت سلطنت مطلقه‌شان تمام شود. چنین است که در برابر باز کردن درهای دگرگونی مقاومت می‌کنند.

🔘 آنان فکر می‌کنند اگر درها را باز کنیم تا هوای تازه بیاید، طوفانی به دنبال خواهد آورد که ریشه‌ی درخت ۴۰ ساله را هم از جا در خواهد آورد. درست فکر کنند یا نادرست، مادام که چنین فکر کنند در برابر تغییر هم مقاومت می‌کنند، چنان که وقتی برجام آمد گفتند که حواستان باشد که نه خانی رفته و نه خانی آمده، و وقتی مردم به کسانی رای می‌دهند که مختصری با آنان فاصله دارند، نمی‌گذارند که شیرینی حس تغییر حتی برای لحظه‌ای توهم آلود هم در مذاقشان بتراود. و وقتی آن لحظه‌ها هم سپری می‌شود، تا بتوانند بر روی خواست‌های مردم بتون می‌ریزند تا دفن شود و سر برنیاورد.

⚪️ این‌ها و دو سه نکته‌ی دیگر چیزهایی بود که در مصاحبه با برنامه ۶۰ دقیقه‌ی بی‌بی‌سی گفتم. اگر مایلید کل بحث را ببینید یا بشنوید، می‌توانید از لینک‌ زیر یا فایل‌های پس از این یادداشت استفاده کنید.

https://t.me/hghazian/447

☘️☘️☘️