🌪رویدادهای ورزشی، عدالت معکوس و مسافران تحمیلی.. 📝مجید خاتونی

🌪رویدادهای ورزشی، عدالت معکوس و مسافران تحمیلی

📝مجید خاتونی
جامعه شناس و کارشناس ورزش


🔹در آستانه مسابقات جام جهانی فوتبال روسیه نام افراد و مسئولان غیر مرتبط با فوتبال به عنوان همراه کاروان ایران، همانند رویدادهای بزرگ ورزشی گذشته به گوش می رسد.
افرادی که این عرصه جهانی ورزش با نقش اجتماعی و موقعیت شغلی اشان همخوانی و ارتباط معنایی ندارد.

🔸بی گمان طی ادوار گذشته حضور مسئولان مسئله گریز و خوشی خواه در رویدادهای بین المللی ورزش تبدیل به بدعتی شده که در نتیجه چربش مدیریت سفارشی بر مدیریت دانایی پدیدار گشته است.

🔹حضور این مسافران هزینه ساز و بدون دستاورد، ملهم و متأثر از کنش های استراتژیک کانفورمیست هایی است که فعل مقام بازی و ارادت سالاری را به خوبی صرف می نمایند.

🔸عرصه ای که می بایست با راهی نمودن ورزش پژوهان، مربیان و مدیران مستعد جوان به فضایی برای سرمایه گذاری معرفتی جامعه ورزش بدل شود و به حمایت از جامعه دانایی محور مرتبط با ورزش بپردازد، معبری برای عبور از نیازهای جامعه ، ارزش ها و نادیده گرفتن شایستگان شده است.

🔹گویی رویدادهای بین المللی ورزشی بیش از آنکه موجب خوشحالی ورزشکاران و هواداران ورزش شود، موجب مسرت و فضایی جهت عقده گشایی افراد مسافرت دوست و بدون اثر اجتماعی شده است.

🔸بدیهی است به همراه کاروان های اعزامی به رویدادهای بزرگ ورزشی، مسافرانی در جهت کسب دانایی ، بینش جهانی و فهم دنیای ورزش حضور می یابند تا دستاوردهای خود را به جامعه منتقل و موجب توسعه مندی ورزش کشور گردند.

🔹 اما در این رهگذار کمیت و کیفیت حضور همراهان ورزشی محلی از اعراب نداشته و افراد واجب الحضور (قشر فراموش شده و اقلیت کم شانس) در اثر مدیریت سفارشی و روابط مریدی و مرادی جای خود را به افراد بیگانه با ادبیات و مفاهیم ورزش می دهند.

🔸 رفتار مورد اشاره در این گفتار، گواه نزدیکی بر نظریه سی رایت میلز جامعه شناس مشهور امریکایی با عنوان اقلیت قدرتمند و اکثریت ناتوان است .

🔹این مقوله تبعیض آمیز و حق به غارت رفته، باید در سبد مطالباتی جامعه از مسئولین ورزش و دیگر نهادهای دخیل در این جریان قرار گیرد تا از اتلاف اموال عمومی و هدر رفت سرمایه های ملی آن هم در شرایطی که بخش های متعددی از ساختار ورزش از فقر امکانات رنج می برند جلوگیری نماید.

🔸از سوی دیگر دعوت از مدیران و مسئولان نهادهای غیر مرتبط با ورزش در این سفر نوعی کسب امتیاز و شیوه ای جهت حفظ و تثبیت موقعیت شغلی مسئولان ورزش است و به مثابه ابزاری جهت پوشش ضعف های آنان بشمار می آید .

🔹این شبه مدیران، نفع شخصی را بر منافع ملی ارجح دانسته و روتین شدگی سهم خواهی افراد نامرتبط با ورزش از طریق بودجه های عمومی را رقم زده اند.

🔸بی شک حضور در میادین بین المللی ورزشی مستلزم برنامه ریزی هدفمند با بکارگیری افراد اصلح است که تغییر دیدگاه مدیران ورزش را می طلبد .
مدیرانی که همواره طی سال های گذشته نقش بسزایی در فرآیند واپسماندگی ورزشی داشته و به تعبیر مارتین لوترکینگ از تغییر هراس دارند و به بیماری "ترس از تازگی" مبتلا شده اند.

🔹اصلاح این گونه رفتارهای ضد اجتماعی، با تغییر بینش و کوشش و دانش در حوزه ورزش پیوند می خورد. از این رو ورزش ایران بیش از هر زمان دیگر نیازمند پالایش از آفت های مخربی چون: رابطه مندی، سوء استفاده های موقعیتی و مدیریت فاجعه ساز است.

@sociology_of_sport