شهر من تاب بیاور، همانطور که در جنگ تاب آوردی.. انگار بر سر این شهر خاک مرگ پاشیده‌اند

شهر من تاب بیاور، همانطور که در جنگ تاب آوردی

بعد از سه روز که زلزله دیارم را ویران نمود و صدها انسان مظلوم و بیگناه شهرم با همه خاطراتشان زیر سایبان یادگارهایشان مدفون شدند، امروز وارد زادگاهم شدم.
انگار بر سر این شهر خاک مرگ پاشیده اند. هر خانواده ای عزیزی را از دست داده و در سوگش حیران نشسته است.
زادگاهم مثل همیشه نیست، توان آن را نداشت به استقبالم بیاید، آشیانه عزیزانم هر کدام یادگاری از خروش زلزله بر تن زخمی خود دارند. عزیزانم دیگر توان بازگویی لحظات سختی که بر آنها گذشته است را ندارند و در شوک از دست دادن عزیزانشان هستند.
اشک مجالم نمی دهد، اما و اماهای دیگر...، شهر من دوباره برخیز. می دانم کمرت زیر بار این همه رنج و اندوه خم شده، اما یادت باشد زندگی بسان رود در جریان است و تو باید جاری باشی و روی پاهایت بلند شوی.
این همه همدلی را ببین. در جاده که می آمدم از کمک هموطنان عزیزم هزاران بار تشکر کردم، از همه استان ها آمده بودند.
درود بر شما ملت بزرگ ایران، وقتی این همه همیاری را دیدم، فهمیدم تو یک بار دیگر بهتر از زمان جنگ آباد می شوی...

۱۳۹۶/۸/۲۵
#سرپل_ذهاب
#دکتر_عالیه_شکربیگی
#مدرس_دانشگاه
#جامعه_شناس
@sociology_of_sport
‌