@sociology_of_sport یادداشتها, نظرات, تحلیلهای اجتماعی و پیشنهادهای سازنده شما را در خصوص جامعه شناسی ورزش و جامعه شناسی بدن در نشانی زیر چشم به راهیم: @Moidfar @madanibita
🔰 یه مرد بود، یه مرد ….. ✍ وحید رحیمی
🔰 یه مرد بود، یه مرد...
✍ وحید رحیمی
با هر سکانسی که #مهربانی بی حد تختی به تصویر کشیده میشد به پهنای صورتم در آن سالن تاریک #اشک میریختم؛ او را خیلی بزرگ یافتم، خیلی شجاع در مواجه با خود و خسته در برابر مردمی #یتیم!
دلش دریا بود و مرامش #پهلوانی اما افسوس که در باز کردن گره های زندگانی فردی و عاطفی خویش ناتوان ماند. آدمی مثل او نَه گفتن را خوب بلد بود به #حاکمیت، به خانواده، به دوستان و به هر آنچه که با اصولش غریبه باشد اما شاید بزرگترین ضعف وی زمانی بود که هیچگاه نتوانست به مردم نَه بگوید. مردمی فراموشکار که #قدرشناسی را هرگز فرا نگرفته اند.
سرانجامِ #غلامرضا_تختی و #صادق_هدایت بسیار بهم شبیه است. هر دو مایوس از رشد مردم #مرگ را انتخاب کردند. هدایت مردی که ۵۰ سال از زمانه خود جلوتر بود و آگاهانه با آراستگی و لباسی مرتب به استقبال مرگ رفت. تختی نیز که از همان کودکی همچون برگ های درختی بلند در میان بیابان بی انتهای #فقر میرقصید، نخورده سیر شده بود. هر دو در پی یافتن پناهگاه! یکی ادبیات و #نویسندگی، و دیگری #کشتی را مامن خود برگزید.
تختی مردی #تنها، به شدت #غمگین، #بخشنده، نیک اندیش و بسیار #درونگرا بود؛ اما با همه ناتوانیهایش او یک مرد بود، یک مرد #نیک روزگار...!
اینکه تختی چرا تختی شد را #داروین_صبوری به درستی بیان میکند: «تختی انسان نیکی بود، همین. او پدیدهای است که نام خود را مرهون شرایط فرهنگی و زیستِ سیاسی #ایران_معاصر است.»
جذابیت داستان تختی برایم زمانی بیشتر میشود که #آخرین_انتخاب او در اوج جوانی (سی و هفت سالگی) #مرگ است. مرگی آگاهانه از روی سیری، ناتوانی، نا امیدی و #بی_پناهی!
من از تماشای این #فیلم با هر قرائتی که از آن میشود، لذت بردم و تعمق کردم؛ دیدنش میارزد؛ حتما ببینید.
✍ وحید رحیمی
https://www.instagram.com/p/BwIICgJgxpL/?utm_source=ig_share_sheet&igshid=l89f5y916gp1