جامعه شناسی ورزش [۱]

جامعه شناسی ورزش[1]

ورزش عرصة فعالیت های الگو مند ، ساختارهای اجتماعی و روابط میان نهادی است که فرصت منحصر به فردی برای مطالعه و فهم پیچیدگی‌های حیات اجتماعی فراهم می آورد . ورزش فعالیتی است که درجه ای از اشتغال اولیه یا ثانویه ای را در بر دارد که دیگر شرایط نهادی قادر به پیشی گرفتن از آن نیستند . ورزش چنان فرصتی برای تحقیق در مورد اشکال بسیار شفاف ساختار اجتماعی فراهم می آورد که در دیگر نظامها یا موقعیت ها نمی توان یافت . به عبارت دیگر ، مثال تحقیق میدانی در ورزش امکان تضاد ساخت یافته و رقابت را در شرایط کنترل شده فراهم می آورد ، چیزی که به سختی می توان در دیگر ابعاد حیات اجتماعی یافت . پویایی گروهی ، نیل به هدف از طریق سازمان های اجتماعی ، خرده فرهنگ ، فراینده های رفتاری ، پیوستگی اجتماعی ، نابرابری ساخت یافته ، جامعه پذیری و شبکه های سازمانی ، فقط تعداد معدودی از موضوعات جامعه شناختی هستند که می توان در محیط های ورزشی آنها را مطالعه کرد . پیش فرض این نگرش این است که ساختار یا اشکال رفتار و تعامل موجود در محیط های ورزشی شبیه رفتار موجود در سایر زمینه های اجتماعی هستند . به عبارت دیگر ورزش همانند دیگر نهادها ، جهان کوچکی از جامعه است . در عین حال که ورزش ، محصول واقعیت اجتماعی است . منحصر به فرد نیز است . هیچ یک از دیگر نهادها ، البته شاید به استثنای دین ، دارای آن رمز ، احساس غم توأم با شادی ، فکر کردن به حادثه ای ، تثبیت فرهنگ انگاره رمانتیک که ورزش آنها را دارا است ، نمی باشند . هیچ فعالیت دیگری این چنین تناقض آمیز ، امر جدی را با امر غیر جدی ، تفریح و نشاط را با شدت و قوت ، و امر ایدیولوژیکی را با امر ساختاری ، ترکیب نمی کند .

ورزش و تربیت بدنی پدیده ای بین رشته ای شامل ، مدیریت ، جامعه شناسی ، روان شناسی ، اقتصاد ، سیاست ، بهداشت و پزشکی است . که به سبب فقدان جامع نگری معمولاً تحلیل های ورزشی یک سویه ، تک سبب بین و فاقد ژرف نگری است و یا برنامه ریزی ورزشی ما هنوز به مبانی نظری و یا راهبرد مشخصی در امر برنامه ریزی ورزشی دست نیافته است . اما در این بین ضرورت توجه به جامعه شناسی ورزشی چیست ؟