پیشگامان جامعه‌شناسی ورزش [۱]..۱⃣

پیشگامان جامعه‌شناسی ورزش [1]

1⃣ . بی تردید نخستین سنگ بنای جامعه شناسی ورزش را مارسل موس انسان شناس فرانسوی از شاگردان امیل دورکیم گذاشته است. او معتقد است رفتار بدنی از سنخ رفتار طبیعی نیستند بلکه رفتار فرهنگی اند، مجموعه ای از رفتارهای نمادی وابسته به حیثیت و موقعیتی که هر فرد در سلسله مراتب اجتماعی احراز کرده است. ورزش در واقع به بازی گرفتن قاعده مند بدن است که برحسب تعلق اجتماعی عمل کننده ها کارکردهای متعدد و گوناگونی دارد.
در این تحلیل مارسل موس جوانه زدن بعد سیاسی ورزش کاملاً قابل مشاهده است.

2⃣ . چند سال بعد، یوهان هویزینگا در اثر نوآورانه تحت عنوان «انسان بازیگر» دفاعیه ای به نفع بازی منتشر می کند. به نظر او «فرهنگ به صورت بازی متولد می شود، فرهنگ در اصل صورت هایی از بازی است» در چنین چشم اندازی که در آن «همه چیز بازی است» پدیده های اجتماعی عمده همچون ورزش و فلسفه و هنر و شعر صورت های دگرگون شده بازی ها هستند.
با این وصف، هویزینگا نگاه مثبتی به ورزش ندارد. او به ورزش خرده می گیرد که ماهیت بازی بودن خود را از دست داده است. ورزش به نظر او صورت انحطاطی بازی است. او می نویسد: «تبلیغ ورزشی از واکنش های هیستریک توده استفاده می کند» و گواهی است بر «بطلان» روح بازی.
ورای احساسات تندی که این موضع گیری ها برانگیخته اند، هویزینگا به لحاظ نظری دو دستاورد مهم را داشته است که در اغلب گفتمان های ورزشی پس از وی مطرح بوده اند؛ یکی شناسایی بعد سیاسی ورزش است که به صورتی پوشیده ولی همه جا حاضر در امور ورزشی مداخله می کند، دو دیگر، ابراز تردید درباره فضیلت ها و ارزش هایی است که ورزش می توانست حاصل آنها باشد.