صبح چون جیب آسمان بگشاد. هاتف صبحدم زبان بگشاد



صبح چون جَیب آسمان بگشاد
هاتـف صُبـحــدم زبان بگـشاد

پر فرو کوفت مرغ صبح‌دمی
دم او خواب پاسبان بگشاد

نفس عاشقان و ناله‌ی کوس
نفخه‌ی صور در دهان بگشاد

چشمه‌ی دل فسرده بود مرا
ز آتش صبح در زمان بگشاد

دل من بی‌میانجی از پیِ صبح
کیسه‌ها داشت، از میان بگشاد

صبـح بی‌منّت از برای دلـم
نافه‌ها داشت رایگان بگشاد

ریـزش ابــر صبحگاهـی دید
طبع من چون صدف،دهان بگشاد

دعوت عاشقانه می‌کردم
بخت درهای آسمان بگشاد

الصبـوح الصبـوح می‌گفتـم
عشق خم‌خانه‌ی روان بگشاد

الرفیـق الرفیـق می‌راندم
رصد غیب، راهِ جان بگشاد

شاهـد دل درآمد از در مـن
بند لعل از شکّرستان بگشاد

گـه به لـب‌ها ز آتـش جـگرم
آب حیوان به امتحان بگشاد

گه به دندان ز رشته‌ی جانم
گره‌ی غـم یکان یکان بگشاد

گفت خاقانــیا تو ز آن منـی
این بگفت، آفتاب ران بگشاد


#خاقانی
@taft_Iran