عشق آنچه را دوست می‌دارد تیره نمی‌سازد.. تیره‌اش نمی‌سازد چون در پی تصاحبش نیست

عشق آنچه را دوست می دارد تیره نمی‌سازد.
تیره‌اش نمی‌سازد چون در پیِ تصاحبش نیست.
لمسش می‌کُند بی‌آنکه به تصاحب خود دَرَش آوَرَد.
آزادش می‌گذارد تا برود و بیاید. نگاهش می‌کند که دور می‌شود، با گام‌هایی چنان آهسته که مردنش شنیده نمی‌شود: ستایش آنچه ناچیز، تمجید آنچه ناتوانی است.

عشق می‌آید، عشق می‌رود. همیشه هنگامی که خود می‌خواهد، نه آنگاه که ما می‌خواهیم. برای آمدن خود تمامی آسمان را، تمامی زمین را، تمامی زبان را می‌طلبد. نمی‌تواند در تنگنای معنی قرار یابد. حتی نمی‌تواند به خوشبختی بسنده کند...

#ستایش_هیچ
#کریستین_بوبن

https://t.me/toreyejan