فیلسوف نمی‌تواند درون هیچ محیط اجتماعی‌ای گنجانده شود. او مناسب هیچ‌یک از آن‌ها نیست

فیلسوف نمی‌تواند درونِ هیچ محیطِ اجتماعی‌ای گنجانده شود. او مناسبِ هیچ‌یک از آن‌ها نیست. بی‌تردید او در محیط‌هایِ دموکراتیک و آزاد‌اندیش بهترین شرایطِ زندگی، یا در عوض بهترین شرایطِ بقاء را می‌یابد. اما نزدِ او این محیط‌هایِ اجتماعی صرفاً ضامنِ آن‌اند که بد-اندیشان نخواهند توانست زندگی را مسموم یا معیوب سازند...

مادامی که اندیشه آزاد و از همین‌رو، سَرزنده باشد، هیچ سازشی در کار نیست؛ وقتی چنین وضعیّتی مهیّا نشود، همه‌یِ سرکوب‌هایِ دیگر نیز ممکن هستند، و پیشاپیش تحقّق یافته‌اند، به طوری که هر کنشی مجرمانه است و هر زندگی‌ای تهدید می‌شود. قطعاً فیلسوف مطلوب‌ترین شرایط را در دولتِ دموکراتیک و در محفل‌هایِ آزاداندیش می‌یابد. اما او هرگز مقاصدش را با مقاصدِ دولت یا اهدافِ محیطِ اجتماعی خلط نمی‌کند، زیرا او خواستارِ آن نیروهایی در اندیشه است که از اطاعت و سرزنش اجتناب می‌ورزند و تصویرِ زندگی را فراسویِ خیر و شر ایجاد می‌کنند، همان معصومیّتِ سخت‌گیرانه‌ای که بدونِ شایستگی یا مجرمیّت است. فیلسوف می‌تواند در دولت‌هایِ گوناگونی اقامت داشته باشد، او می‌تواند محیط‌هایِ اجتماعیِ متنوعی را تسخیر کند، اما به شیوه‌یِ یک گوشه‌نشین، یک سایه، یک مسافر، یا ساکنِ مهمان‌خانه...

#ژیل_دلوز
#اسپینوزا_فلسفه‌_عملی


https://t.me/toreyejan