صرف این واقعیت که ما سالیان متمادی از عمر خود را ژرف‌کاوانه صٙرف رساله‌ها و نوشته‌های متفکران بزرگ کنیم٬ این وثوق را حاصل نمی‌آورد

صِرف این واقعیت که ما سالیان متمادی از عمر خود را ژرف‌کاوانه صٙرْف رساله‌ها و نوشته‌های متفکران بزرگ کنیم٬ این وثوق را حاصل نمی‌آورد که ما خودمان نیز فکر می‌کنیم یا حتی آماده آموختن تفکریم. برعکس؛ اشتغال به فلسفه می‌تواند حتی به سخت سرانه‌ترین نحوی رهزنِ راهمان شود، بدین سان که ما را فریفته این پندار ظاهر کند که چون پیوسته و بی‌وقفه فلسفه می‌ورزیم٬ پس فکر می‌کنیم.

هایدگر٬ م. «چه باشد آنچه خوانندش تفکر؟». جمادی٬ س٬ ققنوس: ۷۷.

@PoliticalSocio