«دومینوی».. (🖋 سعید کشاورزی)

«دومینوی #نارضایتی»

(🖋 سعید کشاورزی)

✅ مفهومی در نظریات جنبش‌های اجتماعی وجود دارد که از آن با عنوان «سرریز» یا «دومینو» یاد می‌شود. دومینو در اینجا به معنی اثرات فزاینده‌ی یک حرکت‌ جمعی در یک زمان مشخص٬ بر حرکت‌های بعدی است. می‌توان به صورت مشابه‌ای برای نارضایتی نیز چنین اثری را تصور کرد. به این معنا که نارضایتی‌های پیشین به شکلی دومینو‌وار امتداد یافته و خودشان را تشدید می‌کنند.

✅ در واقع چیزی که این روزها با آن سروکار داریم و اگر چاره‌ای برایش اندیشیده نشود٬ در آینده نیز با آن بیشتر درگیر خواهیم شد٬ همین دومینوی نارضایتی است‌. نارضایتی همواره از دو وجه ذهنی و عینی نشئت می‌گیرد. به صورت معمول و در شرایط عادی٬ قضاوت‌های مردم اگرچه ممکن است با واقعیت هم‌خوانی نداشته باشد، اما تمایل دارد که به آن نزدیک شود. در واقع در شرایط معمول، مردم تلاش می‌کنند و یا تمایل دارند قضاوت‌هایشان را به وضعیت واقعی نزدیک‌تر نمایند.

✅ در دومینوی نارضایتی٬ رابطه‌ی میان قضاوت و واقعیت، عملا قطع می‌شود. در واقع افراد بر اساس انباشت تجارب قبلی که مملو از نارضایتی است، قضاوت خواهند کرد. جدای از آن‌که امکان دارد وضعیت واقعی از قضاوت‌های مردمی بدتر یا بهتر باشد، موضوع اصلی این خواهد بود که دیگر رابطه‌ای میان این دو برقرار نیست. هرچه این دومینو ادامه یابد، هزینه‌ی که می‌بایست برای بهبود وضعیت پرداخت شود، به صورت تصاعدی افزایش می‌یابد.

✅ دومینوی نارضایتی مانند گلوله برفی است که به پایین دره سرازیر شده و هر چه زمان می‌گذرد بزرگتر و حجیم‌تر خواهد شد و امکان توقف آن سخت‌تر. اما می‌توان آن را متوقف کرد اگر بدانیم دومینویی درکار است. هیچ مسئله‌ای تا نوشته نشود، حل نخواهد شد...

(این متن را اگر می‌پسندید، برای دیگران هم ارسال کنید).
@PoliticalSocio