‍🔅چرا مجلس در ایران به «کانون طنز سیاسی» تبدیل شده است؟.. 🖊مهران

‍🔅چرا مجلس در ایران به " کانون طنز سیاسی" تبدیل شده است؟

🖊مهران #صولتی

📍در روزهای گذشته به دلیل برگزاری جلسات رای اعتماد به وزراء ، شاهد اوج گرفتن تمرکز بر عملکرد مجلس از سوی رسانه ها و به تبع آن تولید مجموعه دیگری از " طنزهای سیاسی" بودیم. ماجرای سلفی گرفتن با موگرینی، #گلابی های قاضی پور، گعده های حاشیه مجلس، ایفای نقش مبصر از سوی لاریجانی برای ایجاد سکوت در میان نمایندگان و ... نمونه هایی از تبدیل نماد مردم سالاری ایران به کارخانه تولید #طنز سیاسی می باشد. طنزهایی پرطرفدار که بخش مهمی از فضای شبکه های اجتماعی را به خود اختصاص داده و مدام در جامعه دست به دست شده و به اسباب تمسخر و تاسف شهروندان تبدیل می شود! به نظر می رسد عوامل زیر در تبدیل مجلس به کانون طنز سیاسی در ایران موثر بوده اند:

🖊#مجلس فی نفسه از ظرفیت زیادی برای طنزآفرینی برخوردار است: تنوع #نمایندگان، مصونیت نسبی رسانه ها، فرصت نطق علنی نمایندگان و حاکمیت نظم حداقلی در مجلس، به نمایندگان فرصت فراوانی برای خودنمایی، ابراز وجود و به تبع آن رسانه ای شدن می بخشد. پرواضح است که در روزگار رونق شبکه های اجتماعی ما شاهد افزایش انتشار مقولات طنز سیاسی از سوی این نهاد در جامعه باشیم!

🖊تداوم فرآیند" سیاست زدایی" با کلید واژه اعتدال و دست پنهان رد صلاحیت ها، مجلسی خلق کرده که از نمایندگان واقعی مردم تهی گشته و کمتر می توان سخنی سیاسی و جدی را از آن شنید. از همین رو شاید بتوان ابتذال #سیاست را این روزها در پارلمان ایران به مثابه میراث یک صد سال مبارزات آزادی طلبانه مردم ایران متجلی دید. مجلسی که در آن سیاست به لابی های پر منفعت تبدیل شده است چاره ای جز غلتیدن در وادی تولید #طنز_سیاسی ندارد!

🖊امروزه جامعه ایران به شدت از " بی قدرتی سیاسی" رنج می برد. مشارکت سیاسی در حد شرکت در انتخاباتی با قدرت مانور انتخاب میان " بد" و " بدتر" محدود گشته و هر نوع آرمان گرایی سیاسی با برچسب ضدیت با اعتدال و عقلانیت از عرصه خارج شده است! " بی افقی" اجتماعی- سیاسی زندگی را به گذران کسالت بار ثانیه ها تبدیل کرده و روابط اجتماعی را هر چه بیشتر کالایی ساخته است. در چنین شرایطی شاید بتوان مطلوبیت طنزهای سیاسی نزد مردم را جلوه ای از اعتراض و مقاومت در قبال حاکمیت چنین روندی دانست!

🖊برای مردمی که از اصلاح واقعی امور ناامید و به روند فرساینده تحولات سیاسی خو کرده اند، چه راه دیگری جز به اشتراک گذاشتن طنزهای سیاسی مانده است تا بیگانگی خود را با فرایندهای سیاسی موجود نمایان سازند؟ طنزهایی که اگرچه تلخندی کمرنگ را بر لبان جامعه می نشانند ولی نمی توانند از مرزهای" تعلیق سیاست" در روزگار کنونی فراتر روند! اینجاست که روشنفکران باید بکوشند تا با خلق افقی برای احیای سیاست، راه را بر اضمحلال هر چه بیشتر ایران و ایرانی سد کنند!


🌐جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology