✅ چرا روشنفکران مسلمان به صلح نمی‌اندیشند؟. 🖋 محمد زینالی اناری

✅ چرا روشنفکران مسلمان به صلح نمی‌اندیشند؟
🖋 محمد زینالی اُناری

📍 هر الگویی که از مدیریت جوامع اسلامی در نظر داشته باشیم، اسلام ولایی، اسلام مدرن، اسلام خلافتی، اسلام رادیکال و ... که مدل های مختلف شیوه ی سرزمین داری مردم این منطقه است، امروز به یک چیزی باید بیندیشد. سران ممالک اسلامی باید بدانند که با هر گونه درگیری که ایران و عربستان رو در رو یا نیابتی به اختلاف در بیایند، پایانی برای جهان اسلام خواهد بود. البته بعد از این درهم ریزی، اتفاقات بسیاری خواهد افتاد و معلوم نیست که سرنوشت این منطقه به مدرنیزاسیون برود یا مخاطره! اما چنین اختلافاتی یک چیز را اساساً خواهد داشت و آن این که چیزی به نام اسلام با چنین اختلافی به باد خواهد رفت.

دو کشوری که در پرچم شان « الله اکبر » و « لا اله الا الله » نوشته شده، امروز در رویاروی هم قرار گرفته اند، آیا این دو شعار و سمبل نتوانسته اند این دو کشور را به هم بیامیزند و بین شان را صلح و صفا بخشند؟ امیل دورکیم، گفته که پرچم ها بازنمودی جمعی یا برآمده ای از روح و باورهای جمعی مردمان هستند، اگرچه شیوه ی حکومت در این سرزمین بر ساخت های اجتماعی و نشانه هایش بیشتر تأثیرگذارند، اما با همه حال، این دو خاستگاه که نشانه های اصلی اذان که شعار جامعه ی اسلامی است، امروز به یک فرضیه قصد اختلاف دارندو به فرضیه ی دیگر، برخی گروه ها سعی دارند این دو کشور را به سر دعوا ببرند.

روشنفکران دینی و حتی روشنفکرانی که به روح جمعی مردم و ریشه های فکری جوامع احترام می گذارند حتی اگر در گذشته با جامعه ی دینی خود به تقابل بر خواسته اند، باید بدانند که نیاز به صلح در این سرزمین، صرفاً حل اختلاف میان کشورها نیست. بلکه دو نماد اساسی اسلامی که در شعاری ترین و نمایان ترین حالت هویتی مدرن و سنتی کشورهای ایران و عربستان هستند، در صورتی که هر نوع وسوسه ی جنگی در این میان به وقوع بپیوندد، به مصاف هم خواهند رفت. نتیجه، گذشته از هر گونه ناراحتی ها و چالشهایی که درون این دو کشور یا در بین شان هست، نتیجه ای به مراتب بدتر از هر چیزی است که فکرش را بکنند. هر رویارویی خشنی در میان این دو کشور، با افول مشروعیت دین اسلام همراه است!

از این رو، اختلافات این دو کشور اگر بالا برود، به قیمت لرزش و افول نمادهای اساسی اسلام خواهد بود و اگر سران و مجامع رسمی کشورهای اسلامی، سیاستمداران، روشنفکران و فعالان مدنی کشورهای اسلامی خوابی خوش داشته باشند، چه بسا این اختلافات بالا هم برود. امروز بیش از هر روز، باید از صلح های پیامبر و دوستی مهاجرین و انصار سخن بگوئیم، امروز باید به این بیندیشم که حکومت های مدرن، نباید نسبت های اسلام و کفر را، آن چه که داعش می کند، رویاروی هم قرار دهند. امروز باید این کشورها به چند موضوع اشراف داشته باشند، پرچم های امروزی نماد ناسیونالیسم های مدرن، اما نماد هویت های تاریخی-اسلامی این دو کشور هم هستند. این دو پرچم، نماد روح آئینی و دین رسمی مردم این دو کشور هستند. بنابراین جنگ رودررو یا نیابتی میان این دو کشور، جنگ میان اسلام علیه اسلام است و یک منهای برابر است با صفر!

حکّام مسلمان و روشنفکران دینی باید بدانند که جنگ اسلام علیه اسلام، چیزی جز پایان مشروعیت دینی و پایان قدرت اسلامی نخواهد بود، اسلامی که سالها پُز جمعیت یک و اندی میلیاردی اش را می دهد، نشان می دهد که در این تمدن جهانی، چند آیه و روایت محکم برای شکل دادن به برادری و دوستی میان کشورهای اسلامی نداشته و این افول قدرت، افزایش هژمونی سایر ادیان و رژیمهای سیاسی جهانی و ضعف و قهقرای زندگی و باورهای مردم این سرزمین ها را همراه خواهد داشت. البته نتیجه ی انضمامی این وضعیت هم، افول شدید ارزشهای اخلاقی و به احتمال زیاد، مرگ بی شمار مردم مسلمان خواهد بود. مردم مسلمان و روشنفکرانش باید اتحادی بزرگ علیه جنگ را آغاز کنند و شاید در این موقعیت، بتوانند با شکل دادن به نواندیشی و جهاد اکبر، بهترین فرصت را برای شکل دادن به دوستی کشورهای اسلامی و پایان دادن به اختلافات بی معنا خلق کنند.

🌐جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology