📍در برابر سرمایه، کارگر فقط حکم ارزش مصرفی محض، یعنی حکم کالایی را دارد که دارنده‌اش آن را شخصا در برابر ارزش مبادله‌ای (پول) مباد

📍در برابر سرمایه، كارگر فقط حكم ارزش مصرفی محض، یعنی حكم كالایی را دارد كه دارنده‌اش آن را شخصا در برابر ارزش مبادله‌ای (پول) مبادله می‌كند.
برده نوعی ارزش مبادله‌ای محسوب می‌شود، اما كارگر آزاد به این معنا ارزش ندارد.
ارزش كارگر آزاد همان نیروی كار اوست، كه باید مبادله­‌اش كند. در این مبادله‌، این او نیست كه نماینده‌ی ارزش مبادله‌ای ا‌ست، بلكه سرمایه‌دار رویاروی او نماینده­‌ی چنین ارزشی ا‌ست. همین فقدان ارزش یا بی‌ارزشی، مقدمه‌ی عمل سرمایه‌ و شرط پیدایش كار آزاد به طور كُلی است…
مادام كه خود كارگر در حكم یک ارزش مبادله‌ای‌ است، امكان سرمایه‌داری صنعتی و توسعه یافته وجود ندارد. در برابر سرمایه، كارگر فقط حكم ارزش مصرفی محض، یعنی حكم كالایی را دارد كه دارنده‌اش آن را شخصا در برابر ارزش مبادله‌ای (پول) مبادله می‌كند و این پول در دست‌های كارگر چیزی جز یک وسیله‌ی عام مبادله نیست، كه فورا به مصرف می‌رسد.

#کارل_مارکس، گروندریسه


💡 #رسانه شمایید. اگر می‌پسندید، برای دوستان‌تان بفرستید.

🌐 شبکه جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology