📍به بهانه هشتم مارس.. ✍محمدمهدی اردبیلی

📍به بهانه هشتم مارس

✍محمدمهدی اردبیلی

در آستانۀ هشتم مارس، روزِ موسوم به «زن»، و تمام واکنش‌های سانتی‌مانتال و ضدِّزن در این روز، از خرید کادوهای زن-خَر-کن گرفته تا بیان اشعار چاپلوسانه و جمله‌قصارهای بی‌معنا و موهوم دربارۀ نقش و مقام زن و نیز تمام دعاوی ذات‌گرایانۀ «زنانِ بیولوژیک» در رثای زن-بودن‌شان که نهایتاً نتیجه‌ای جز تحمیق توامانِ زنان و مردان و بازآفرینی نقش‌های سنتی در قالب‌هایی جذاب و به ظاهر مدرن اما ذاتاً ارتجاعی ندارد که منافعش به جیبِ همان شرکت‌ها و بِرندهای چندملیتی‌ای می‌رود که از استمرار این وضعیت سود می‌برند، امروز تاکید بر ایدۀ رادیکال «فعالیت یا عملیاتِ زنانه» در مقام فعالیتی رهایی‌بخش علیه تمام این مراسمات فریبکارانه و اغفال‌کننده، ضروری است. اگر در زن چیزی ارزشمند یا قابل دفاع وجود داشته (یا حتی به بیان دقیق‌تر «باقی مانده») باشد، «عملیاتِ زنانه» است: البته نه به معنای رفتار لوس و کلیشه‌ای و ازپیش‌تعیین‌شده انسان‌هایی با جنس مونث، بلکه به عنوان فعالیتِ همۀ ما، در راستای مواجهه‌ای انتقادی با نظام سیاسی-اجتماعی-اقتصادیِ سرکوبِ سیاره‌ای‌مان و بازارزش‌گذاری مفهوم عدالت و بازآفرینی ایدۀ «عدالت همگانی» که در شرایط فعلی نخستین دشمنانش خود زنانی هستند که چنان به ایفای نقشِ منفعل و کادوبگیرشان معتاد شده‌اند که حتی تصور زیستی دیگر و جهانی دیگر برایشان میسر نیست. «عملیاتِ زنانه»، بدیلی انتقادی است دربرابر «رفتار زنانه» یا حتی صفت رقت‌انگیزِ «لطافت زنانه». به تعبیر دریدا،
«آنچه حقیقتاً نمی‌تواند به چنگ آید، زنانه است، نباید این اصطلاح (زنانه) را با عجله به «زنانگی»، «زنانگیِ زن»، «جنسیت زنانه» یا بت‌واره‌های ذات‌گرایانۀ دیگری ترجمه کرد که فرد دقیقاً زمانی گمان می‌کند آنها را به چنگ آورده که به حماقت فیلسوفی جزم‌اندیش، هنرمندی ناتوان، یا اغواگری بی‌تجربه تن می‌دهد. ... بگذارید حتی امر زنانه هم نگوییم [بلکه بیایید در‌ عوض آن را چنین بنامیم:] "عملیات زنانه"».

(ژاک دریدا، مهمیزها: سبک‌های نیچه؛ به نقل از گیرهارت، سوزان، ۱۳۹۲، «بقایای فلسفه»، در واسازیِ هگل، ترجمه: محمدمهدی اردبیلی و مهدی پارسا، تهران: نشر رخدادنو، صص ۱۱۳-۱۱۴)


💡 #رسانه شمایید. اگر می‌پسندید، برای دوستان‌تان بفرستید.

🌐 شبکه جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology