🔸 تحلیل گفتمان. بدین معنی که از علومی چون هرمنوتیک، ساختار گرایی، شالوده شکنی و … الهام گرفته است

🔸 تحلیل گفتمان
📍 Discourse Analysis


تحلیل گفتمان (discourse analysis) گرایشی مطالعاتی بینا رشته ای است. بدین معنی که از علومی چون هرمنوتیک، ساختار گرایی، شالوده شکنی و ... الهام گرفته است. از اواسط دهه 1960 تا اواسط دهه 1970 در پی تغییرات گسترده علمی- معرفتی در رشته هایی چون انسان شناسی، قوم نگاری، جامعه شناسی خُرد، روانشناسی ادراکی و اجتماعی، شعر، معانی بیان، زبان شناسی، نشانه شناسی و سایر رشته های علوم اجتماعی و انسانی علاقمند به مطالعه نظام مند ساختار، کارکرد و فرایند های تولید گفتار و نوشتار ظهور کرده است. این گرایش به دلیل بین رشته ای بودن خیلی زود به عنوان یکی از روش های کیفی در حوزه های مختلف علوم سیاسی، علوم اجتماعی، ارتباطات و زبان شناسی انتقادی مورد استقبال واقع شد (فرکلاف).
تحلیل گفتمان به همت متفکرانی چون میشل فوکو، ژاک دریدا، میشل پشو، لاکلاو و موفه، فان دایک، فرکلاف و دیگر متفکران وارد مطالعات فرهنگی، اجتماعی و سیاسی شد و شکل انتقادی به خود گرفت و در قالب تحلیل گفتمان انتقادی (Critical discourse analysis) گسترش یافت.
در واقع باید گفت که تحلیل گفتمان گرایشی تحقیقی است و سعی دارد با مطالعه اثرات ظاهری گفتار، ساختار تولید و زمینه وقوع متن یا گفتار یعنی عوامل بیرون از متن مانند بافت موقعیتی، فرهنگی، اجتماعی و ... به تحلیلی دست پیدا کند که رابطه بین تشکیل ایدئولوژی و تشکیل گفتار ئ تاثیرات آن را بر ساختار و کارگزار آشکار سازد. چراکه در نگاه این رویکرد رابطه تعاملی بین متن (text) و زمینه (context) وجود دارد و همچنین رابطه ای تعاملی و دیالکتیکی بین گفتمان، قدرت، معرفت و حقیقت در جریان است.

🌐 شبکه جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology