✅ سیاستگذاری و خانواده.. ✍🏻 فاطمه موسوی ویایه

✅ سیاستگذاری و خانواده

✍🏻 فاطمه موسوی ویایه

وقتی درباره‌ی خانواده می شنویم و یا می خوانیم، ناخودآگاه تصویری از خانواده در ذهن ما شکل می گیرد که شامل زن و مردی جوان با دو فرزند ( یک دختر و یک پسر حدود ۵ و ۸ ساله) است که به یکدیگر لبخند می زنند. این تصویر بیش از هر چیز ساخته تبلیغات بازرگانی و سریال های داستانی در تلویزیون است. تصویر خانواده شاد و جوان، ما را متاثر می کند، زیرا بهترین تصویر از میان چندین تصویر خانواده است. ما تصویر ۵ سال قبل خانواده را نمی بینیم وقتی نوزاد شبها گریه می کند و مادر به خاطر بیخوابی های شبانه، خسته و کلافه است و باید در کنار آن از فرزند سه ساله اش نیز مراقبت کند. تصویر ده سال بعد آنها نیز جالب نیست، دو نوجوان با یکدیگر مشاجره می کنند و با رفتارهای عصبی و سرکشی، والدین خود را به ستوه می آورند.

در آلبوم شکل های مختلف خانواده تصاویر دیگری هم هست: بچه ها بزرگ شده، ازدواج کرده و خانه را ترک کرده اند و حالا زن و شوهر سالمند، تنها زندگی می کنند؛ مرد جوانی در شهری غریب تنها زندگی می کند؛ زن از شوهر طلاق گرفته و با فرزندانش تنها زندگی می کند؛ زن و شوهر میانسالی فرزند ندارند؛ مردی میانسال تلاش می کند بین دو زن خود و فرزندانشان، عدالت برقرار باشد؛ پیرزنی عهده دار نوه های بی سرپرست خود است؛ دختر میانسالی با والدین خود زندگی می کند؛ زن و مرد جوانی در ازدواج دوم خود هستند و سعی می کنند بین فرزندان و فرزندخوانده های خود آشتی و دوستی برقرار کنند و ...

وقتی درباره خانواده صحبت می کنیم، نباید تنها به خانواده نرمال (والدین جوان و دو فرزند کوچک) بیاندیشیم بلکه باید تمام این تصاویر را در ذهن داشته باشیم، بدون درک تنوع شکل خانواده، گوناگونی فرهنگی خانواده و سیر زندگی خانوادگی نمی توان درباره خانواده، دقیق و علمی سخن گفت.

هر کدام از ما در خانواده زندگی می کنیم و گمان می کنیم به نحوی از انحاء درباره سرشت و ماهیت خانواده، «چیزهایی» می دانیم. بسیاری از کتابهای دینی نیز تصوری از خانواده و شکل مطلوب روابط خانوادگی را دربردارند که مبنای عقاید مقبول اجتماعی قرار می گیرند. اما علم چیزی فراتر از دانش مبتنی بر عقل سلیم و تجربه زیسته است و برای دوری از درک متعارف روزمره یا برداشت های قالبی درباره زندگی خانوادگی نیازمند مطالعات علمی هستیم. هر دو دانش روانشناسی و جامعه شناسی به خانواده می پردازند اما این دانش جامعه شناسی است که با توجه به ساختارهای اجتماعی می تواند عوامل و روند تغییرات آتی خانواده را مشخص کند و مبنای سیاستگذاری اجتماعی قرار گیرد. جایی که حتی علم روانشناسی صلاحیت کافی ندارد که مبنای سیاستگذاری اجتماعی قرار گیرد، برداشت محافظه کارانه دینی که با عقاید سنتی و مردسالارانه درآمیخته صلاحیت کمتری دارد.

🌐شبکه جامعه شناسی علامه
@Atu_sociology