▫️ به موقع نرده‌ها را برداریم!. 🖋 رضا میرزایی

▫️ به موقع نرده ها را برداریم!
🖋 رضا میرزایی
وضعیت واحد های سیاسی(کشورها)، در یک رتبه بندی منطقه ای و بین الملل به لحاظ فعالیت های سیاسی تقریبا وضعیتی پویا (یا حداقل در حال تغییر!) تلقی می شود، و البته ثبات سیاسی بنیان هایی دارد که در چنین فضای متغیری بتواند «مفروضات پایداری» را در تابلوی یک کشور به لحاظ پذیرش و تعامل آگاهانه و انتخابی دیگران نمایش دهد، این چراغ سبزی خواهد بود تا ملزومات اولیه توسعه و رفاه در آن کشور ممکن شود. البته این حالت را یکی از شرایط خروج از انزوا نیز می توان دانست! فعالیت های هر کشوری بنابر اصل یا پروسه «کنش، واکنش،و اندر کنش ها»، برایندی به عنوان برونداد را حاصل می نماید که بیشتر در چارچوب سیاست خارجی اعمال یا دریافت می شود. به لحاظ مبانی نظری در سیاست خارجی، خط مشی بین المللی دولت ها در عرصه سیاست بین الملل متنوع بوده و اصول فراگیری را کمتر تضمین می نماید، با اینحال تاثیر پذیری سیاست خارجی کشورها، بیشتر متاثر از سه متغیر اساسی است:
۱) ملاحظات امنیت ملی
۲) ملاحظات رشد و توسعه اقتصادی
۳) ملاحظات هویتی(فرهنگ و ایدئولوژی)
شاید امروز این سخن چندان هم بدور از انصاف نباشد! که ما پس از چهار دهه در فضایی خاص (فراز و نشیب سیاست داخلی ، اولویت بندی ، و ترجیحات قشری ، قانون پذیری یا قانون گریزی، شخصی یا قشری یا تکلیفی و...) به وضوح نتوانسته ایم! ، یا در نگاه خوشبینانه تر هر چند سعی کرده ایم! اما با درصد بسیار کمی توانسته ایم به ثبات لازم یا حد کفایت لازم در این متغیرهای اساسی دست یابیم!؟ البته از اینجا به بعد هم نمی توانیم و نخواهیم توانست که چنین گاید لاینی را در سرلوحه کار سیاسی خودمان قرار ندهیم! ، اما پیشنهاد می شود بیائیم از اینجا به بعد واقع بین تر باشیم! در اصل اینجا (در این مقطع شاید مهم !) نمی خواهیم بحث «چه کرده ایم؟» را باز نمائیم، بلکه شاید نیازمند آن هستیم کمی از درمان علامتی دست برداریم! گویا ما عادت کرده ایم در آخرین لحظه ها نرده ها را برداریم! و به بدعت ها بیاندیشیم! و این نگرش ، نگرشی کوتاه مدت و ناکارا در سرنوشت دراز مدت یک سرزمین و نسل آتی آن خواهد بود!
بصورت واضح تر اینکه به عنوان نمونه، هر چند مماشات در بین الملل از لحاظ برخی اندیشمندان پذیرفتنی نیست! و شاید بر این اساس ملاحظات امنیت ملی ما هنوز هم در حال تراکنش است ، و بر اساس بنیان های مبارزاتی و تجربی حاصل از جنگ تحمیلی این تراکنش از آن برخورداری دارد ، اما در مجموع بر این روال، احتمالا تا دسترسی به موازنه بنیادین اتمی! کشور در حالت «رد نشده از فاز شکنندگی امنیت» قرار خواهد داشت! اینجا ما به یک صورت مسئله واضح اما پیچیده خواهیم رسید! ، آیا کشورهای جهان به یک کشور ایدئولوژیک که صدور انقلاب و مبارزه با استکبار و ...البته مسائلی از این دست ، که حتی در قانون اساسی مندرج است، فرصت گذر از فاز شکنندگی امنیت و لاجرم بر آن شاید قدرتی فرامنطقه ای شدن را خواهد داد!؟ یا مثلا در حوزه های اقتصادی، مشارکتی تکنولوژیک و و بالطبع قدرت آور با ما خواهد داشت؟ شاید جواب کمی پیچیده باشد، چون مسئله پیچیده است! به زبان ساده خواسته بنیادین ما می تواند آن باشد که کشوری یا کشورهایی، مدل دشمن ستیزی ما را بپذیرند! ،و یا با یک نظام ایدئولوژیک «با رجوع تاریخی شاید برای اولین بار!» کنار بیایند! البته در سیاست هر چیزی ممکن است، اما برخی پیش بینی ها و ممکنات بعید خواهد بود! پیشنهاد می شود از فرصت هایی که نشانه های آن به چشم می خورد ، استفاده ببریم! یعنی در اصل حتی شکار فرصت ها هم نیازمند آمادگی های خاصی است! اینجا هوشیاری ذهنی بیشتر نیاز است نه رسوبات ذهنی!! یکی از الزامات شکار فرصت، توجه به اصل «پیش بردن سیاست بر اساس امکانات ، آنهم در چارچوبی علمی و متکی بر عقل جمعی » است... در این باب بیشتر بیاندیشیم...
جمله آخر اینکه بپذیریم که نمی توان با تبلیغ واقعیت ها را لاپوشانی کرد! واقعیت ها نه تنها وجود دارند ، بلکه کارکرد نیز خواهند داشت! یکی از واقعیت ها اینکه «مردم تحت فشار اقتصادی واضح هستند، وباید کاری کرد!» ، یکی دیگر از واقعیت ها اینکه «جوان قرن بیست و یکم یک چیزهایی را آنطور هم که فکر می کنیم براحتی نمی پذیرد و البته نیازمندی هایی دارد!»، یکی دیگر.....
یگی دیگر اینکه اگر بموقع نرده ها(موانع) را برداریم ، نتایج مضاعف خواهد بود! البته این نکته نیز بسیار مهم است که بدانیم نرده های اصلی ما در کجا قرار دارند!؟

#نویسنده_مهمان

🌐 شبکه جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology