🔵فقر در ایران!.. ✍🏻رضا امیدی.. 📍واقعا ما چیز زیادی دربارۀ فقر در ایران نمی‌دانیم

🔵فقر در ایران!

✍🏻رضا امیدی

📍واقعاً ما چیز زیادی دربارۀ فقر در ایران نمی‌دانیم. در ایران عمدۀ مطالعات فقر با رویکرد اقتصادی انجام شده و بر داده‌های درآمد-هزینۀ خانوار مبتنی است. در سال گذشته در مطالعاتی که در نهادهای پژوهشی وابسته به سازمان مدیریت و وزارت رفاه انجام شده، جمعیت زیر خط فقر مطلق را از 18 درصد تا 32 درصد برآورد کرده‌اند. پژوهشگران مستقل این میزان را تا 50 درصد هم برآورد می‌کنند و در همۀ این پژوهش‌ها نیز از همان داده‌های درآمد-هزینۀ خانوار استفاده می‌شود. به نظر می‌رسد برای توضیح و تبیین فقر به‌طور جدی نیاز به مطالعات جامعه‌شناختی و مردم‌شناسی هم داریم. اینکه فقر و تهیدستی چگونه برساخته می‌شود؟ آیا فقرا نوعی همزیستی پایدار با فقر را تجربه می‌کنند؟ چه نوع سیاست‌ها و سازوکارهای غیررسمی در بین فقرا جریان دارد؟ اساساً فقر چه دینامیزم اجتماعی دارد؟ دانسته‌های ما در این حوزه بسیار ناکافی است.

* اگر منطق حاکم بر سیاست‌های اقتصادی ما اصلاح نشود، سیاست‌ها و برنامه‌های حمایتی به‌هیچ عنوان توان جبران مخاطرات تولیدشدۀ ناشی از سیاست‌های اقتصادی را ندارند. اینجا جایی است که دولت نباید غایب باشد. نباید در حوزۀ فقر و آسیب‌های اجتماعی نوعی رهاشدگی و بی‌دولتی در جامعه احساس شود. امروزه حتی آن دسته از سازمان‌های بین‌المللی که رشد اقتصادی را تنها محرک توسعه می‌دانستند به این نتیجه رسیده‌اند که این نگاه به انواعی از نابرابری و فقر دامن زده است. به‌عنوان مثال صندوق بین‌المللی پول در سال 2015 گزارشی منتشر کرد که نشان می‌داد بهبود زندگی فقرا و افزایش سطح درآمد آن‌ها تأثیر به‌مراتب بیشتری بر روند رشد اقتصادی دارد.

* در حوزۀ رفاه و تأمین اجتماعی هر دستگاهی ساز خود را می‌زند و سازمان‌ها و نهادهای این حوزه شأن سیاست‌گذاری وزارت رفاه را نمی‌پذیرند که این موضوع خود ناشی از همان چالش‌های گفتمانی و سازمانی است که دربارۀ آن بحث کردیم. از این رو سازوکارها و راه‌حل‌هایی هم که تعیین می‌شود، گاه در حد توافق ناپایداری است که بین دو مدیر شکل می‌گیرد. میدان سیاستگذاری در این حوزه بسیار غیرشفاف و مخدوش است.

#جامعه

🌐شبکه جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology