✅ در برابر پوپولیسم

✅ #پوپولیسم در برابر پوپولیسم
✍🏻 محمد #خانی - دانشجوی دکتری رفاه دانشگاه علامه طباطبایی

1- بی شک یکی از ریشه‌های رشد پوپولیسم را می‌توان در رشد سیاست‌های نولیبرالیستی، کالایی سازی آموزش، بهداشت و درمان و فراغت و نیز مقررات زدایی های مکرر از قانون کار، حملات مکرر به محیط زیست و بی توجهی به تبعات محیط زیستی برای افراد جامعه (نک، هاروی، تاریخ مختصر نولیبرالیسم) فساد و دست اندازی به منابع توسعه از سوی نخبگان قدرت، سرمایه و نخبگان بوروکراتیک (در اصطلاح شناسی سی رایت ملیز) به علاوه حقوق حداقلی زیر خط فقر برای کارگران، معلمان و پرستاران دانست که در نهایت موجب توان زدایی کارگران، معلمان و پرستاران و تشدید وضعیت فقر در این اقشار شده است. از این رو راه کار نه دنبال کردن همان سیاست ها که دقیقا حرکت بر خلاف آن و در جهت کالایی زدایی از بهداشت، درمان، آموزش، فراغت و امثالهم، محکم تر کردن قوانین مدافع حقوق کارگران، افزایش سطح دستمزد متناسب با خط فقر و بالاتر از سطح تورم و امثالهم است.

2- امری که کمتر کسی بدان اشاره کرده این است که یکی از مهم ترین ریشه‌های پوپولیسم، اتمیزه شدن، توده ای شدن، و منفرد و تک تک شدن افراد جامعه است که می‌تواند حاصل ساختارها و ساز و کارهای علی متفاوتی باشد (نک به نظریات جامعه ی توده وار). یکی از آن‌ها، استبداد و دیگری همدستی نولیبرالیسم با راست سنتی در سرکوب جنبش‌های اجتماعی و تشکل‌های اجتماعی حامی حقوق کارگران، معلمان، پرستاران، نویسندگان و هنرمندان جامعه است. بی شک، این عامل خلا سازمان در جوامع توده ای و ذره ای شده آسیب‌های هولناکی به جا می‌گذارد. راه حل این مشکل در فضایی باز و رفع محرومیت و محدودیت بر سر ایجاد تشکل‌های کارگری و نهادهای مستقل در اقشار مختلف، نظیر معلمان، پرستاران و نویسندگان و هنرمندان نهفته است. شاید وقت آن باشد که شوراهای اسلامی فرمایشی کار جای خود را به تشکل های مستقل کارگری دهند.

3- امروزه شاهد آنیم که هر چند میزانی از تکیه بر سلبریتیهای هنری و ادبی و دیگر تکنیک‍های تبلیغاتی (پروپاگاندا، برندسازی سیاسی، برجسته سازی و ...) در هر دو اردوی انتخاباتی وجود داشت، اما اکنون نولیبرالیست‍ها با طرح پوپولیستی شعار خطر پوپولیسم می‍خواهند موجی نااندیشنده راه بیندازند و تنها راه مقابله با این خطر را ادامه‍ی سیاست های نولیبرالیستی، یعنی کالایی سازی همه چیز، مقررات زدایی و حمله به ساختارهای نیمه جان مدافع حقوق کارگران همراه با سرکوب جنبش های مدنی و کارگری معرفی کنند. من این را پوپولیسم در برابر پوپولیسم می ‍نامم.

4- در بسیاری از موارد تاریخی، نولیبرالیسم همدست راست سنتی در سرکوب فضای مقاومت کارگری بوده است و ایجاد تقابل ساختگی تنها در فضای فقدان آزادی‍های دموکراتیک فعلی و حاکمیت پوپولیسم درهر دو جناح سرمایه داری حاکم ممکن است.

5- راه حل آلترناتیو، راه حلی است که طیفی از سیاست‌های اجتماعی را دقیقاً در برابر وضع موجود پیشنهاد می‌دهد که می‌توان در یک عبارت خلاصه کرد: «اجتماعی شدن تولید و خدمات اجتماعی»، این خواست می‌تواند مولف‌های بسیاری داشته باشد که در این جا به برخی از آن ها اشاره می‌کنم:

✔️ الف: کالایی زدایی از آموزش، بهداشت و درمان، فراغت؛

✔️ ب: حساسیت در برابر ایمنی و بهداشت محیط کار که فقدان آن همه روزه موجب حوادث کار دلخراشی می شود؛

✔️ ج: بیمه‌های تأمین اجتماعی همگانی؛

✔️ د: آموزش همگانی و کالایی زدایی از امر آموزش؛

✔️ ه: همگانی شدن خدمات بهداشت و درمان؛

✔️ز: جلوگیری از خسارات محیط زیستی سرمایه دارانی که تنها به فکر افزایش سود خود به هر قیمتی هستند، با اصل پذیرش مسئولیت اجتماعی و محیطی؛

✔️ ع: جلوگیری از فسادهای ساختاری سازمان یافته در چنگ زدن به منابع توسعه و سرمایه گذاری آن در سرمایه داری دلالی-تجاری؛

✔️ل: آزادی تشکل‌های کارگری و مدنی مستقل برای کارگران، معلمان، پرستاران، هنرمندان، نویسندگان، روزنامه نگاران و سایر اقشار کارگری فکری و یدی جامعه،

✔️ م: بازگشت به اصل حق تعیین سرنوشت از طریق مشارکت مدنی و عینی نهادها و سازمان های مستقل و آلترناتیو که جامعه را از جامعه ای توده ای و اتمیزه شده، به جامعه ای خلقی (در معنای دلوزی) و سازمان مند بر اساس اقشار و گروه های کارگری فکری و یدی تبدیل می کند و مانع از آن می شود که افراد جامعه تنها در یک یا دو هفته مانده به انتخابات بتوانند درباره ی نیازهای اساسی خود، حقوق بنیادین خود و راه های برون رفت از آن فکر و گفت و گو کنند.

#سیاستگذاری #اجتماعی
#جامعه

🌐جامعه‌شناسی علامه
https://t.me/joinchat/AAAAAD-FIxbY7Ab5PtgsmQ