✅رؤیای گمشده دختران ایرانی!.. ✍کتایون خزعلی/دبیر زبان انگلیسی

✅رؤیای گمشده دختران ایرانی !

✍کتایون خزعلی/دبیر زبان انگلیسی

📍یک موضوع که در کلاسِ درس بعنوان انشاء استفاده میکنم « یک روز رؤیایی یا dream day » هست که بعنوان تاپیک به دانش آموزان میدهم، جهت نوشتن یک انشاء به زبان انگلیسی برای آموزش مهارتِ نوشتاری( writing). که البته همیشه هم با استقبال دانش آموزان مواجه میشود.
امروز در یک کلاس در مدرسه فرزانگان، این موضوع را به دانش آموزان دادم، و با انشایی مواجه شدم که دلم می خواست به حال دختران نخبه ی جامعه ام گریه کنم.
یک دانش آموز، بهترین و رؤیایی ترین روز خود را به این شکل توصیف کرده بود: « من دلم میخواهد یک روز با لباس ورزشی بیرون بروم و توپ بازی کنم و بعد از آن دوچرخه خود را بردارم و با دوستانم به پارک بروم و با صدای بلند بخندم و شادی کنم، بدونِ اینکه کسی به من بگوید تو دختری! چرا توپ بازی میکنی؟! یا بگوید تو دختری چرا دوچرخه سواری میکنی؟! و بدونِ اینکه نگران نگاههای جنسیتی باشم و ترس از جنس مخالف را داشته باشم.»
دانش آموزی که در آزمون سمپاد پذیرفته شده، بجای داشتن آرزوهای بزرگ، آرزوی داشتنِ یک روز شاد را دارد. همه ی ما با دانش آموزانی افسرده مواجه ایم که بهانه ی شاد بودن را گم کرده اند و شاد بودن را یاد نگرفته اند.
در دنیایی که آرزوی نوجوانان رفتن به فضا و کره مریخ و ماه است، در کشور من آرزوی یک دختر نخبه، آزادی و داشتن آرامش و شادی در جامعه است. تبعیض بین دختر و پسر و فاصله ای که برای این دو جنس قائل شده اند گ، چه بر سر این نوجوانان آورده است؟ واقعاً جای تأسف دارد که این تبعیض روز به روز بیشتر و بیشتر میشود تا جاییکه بحث جدا کردن دختر و پسر در دانشگاه بر سر زبانهاست.
وقتی شادی برای بچه های این سرزمین به یک آرزوی محال تبدیل شود، چه انتظاری میتوان از این بچه ها داشت برای آینده ی این کشور؟!
مدارس که از محیط شاد برخوردار نیستند، در جامعه هم که بهانه ای برای شادی ندارند ، پس باید منتظر یک جامعه ی افسرده باشیم.
به قول قیصر امین پور:
این روزها که می گذرد ،
شادم ...
این روزها که می گذرد ،
شادم ...
این روزها شادم که می گذرد !

سلامت جامعه در گروِ سلامت مردم است، و مردمی که شاد نیستند یقیناً سالم نیستند چون روح و روان که سالم نباشد جسم هم سالم نخواهد بود.
داشتن جامعه ای شاد برای دختران ، کار سختی نیست اگر نگاهمان را اندکی تغییر دهیم.
فقر در مملکت ما بیداد میکند. فقر نه فقط برای نداشتن و نخوردن بلکه فقر فرهنگی، فقر نیاندیشیدن. فقر مالی را شاید بتوان تحمل کرد ولی امان از فقر فرهنگی. انسان با فکر کردن، زنده است. به آینده ی دختران این مملکت بیاندیشیم . دخترانی که هر ساله رتبه های اولِ کنکور را از آنِ خود میکنند ولی در دل آرزوی شاد زیستن را دارند.

#جامعه

🌐شبکه جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology